Spotprent: "Mijn rijk is niet van deze wereld"

Ik vind dit een prachtige karikatuur omdat het eigenlijk een confrontatie is van de vrij chaotische politiek wereld enerzijds en de bijzonder ernstige houding die koning Boudewijn steeds aannam het over staats zaken ging anderzijds.

En al hij hier zegt dat zijn rijk niet van deze wereld is, dan heeft hij nog gelijk (lacht)

U ziet hier Whatelet, Happart, ik zelf en aan de andere zijde Martens, Tobback, De Croo, Filip Moreau, Eyskens, Gol.

Ik begrijp dat Koning Boudewijn met de avonturen die hij met deze kerels beleefden van tijd zijn haren uittrok (lacht).

-> Hoor het Willy zelf vertellen

De Hasseltse Koekerellen

Opnieuw een pure Hasseltse historie: de Koekerellen.

In die tijd toonaangevend als carnavalsgroep. Hun leider was Heuts, een man die formidabele carnavals zittingen in elkaar stak. Hij wist attracties van buiten de grenzen binnen te halen.

Hier krijg ik, tijdens een zitting in het Cultureel Centrum, de prijs van Humor.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Belgische socialisten op een rij

De socialisten in één van de laatste regeringen Martens met socialistische participatie.

U ziet hier onder meer: Jean-Maurice Dehousse, André Cools, Guy Spitaals, Karel van Miert en Guy Mathot

-> Hoor het Willy zelf vertellen

In de oppositie

Een mooie herinnering…

Deze foto dateert uit de periode dat we in de oppositie zaten (1981-1987).

Wij kwamen toen regelmatig bij elkaar, voor de ontwikkeling van programma’s, het opzetten van acties en zo meer. We waren een echte vriendenkring die elkaar voor 100% kon vertrouwen.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Hugo Schiltz

U ziet mij hier samen met Hugo Schiltz, een politicus voor dewelke ik – en het zal u misschien verbazen – veel respect heb gehad.

Hugo Schiltz behoorde nochtans tot de Volksunie, een partij die in die periode door de Belgische socialisten – Walen, Vlamingen en Brusselaars nog verenigd - werd uitgespuwd. De Volksunie zat namelijk vol ‘zwarten’ en daar hoorde niet mee gepraat worden. Nu was het zo dat de kiem van de tegenstelling bij de socialisten ook wel wat gegroeid werd na de strijd tegen de eenheidswet. In Luik werd er zelfs gepleit voor de scheiding van de Vlaamse en Waalse socialisten.

Een dialoog tussen de gewesten was dus onvermijdelijk geworden. We zijn gestart in onze eigen partij en na een zeer moeilijke bevalling hebben we daar een akkoord bereikt. Maar dat akkoord moest natuurlijk ook uitgevoerd worden binnen de andere Belgische partijen, en dus eveneens met de Volksunie, iets wat op veel tegenstand botste bij een oudere generatie socialisten.

Uiteindelijk zijn we gaan onderhandelen in het kader van de regeringsvorming en dat heeft geleid tot Het Egmontpact (Een overeenkomst gesloten in 1977 over de omvorming van België naar een federale staat en de regeling van de verhoudingen tussen de taalgemeenschappen in het land.) en later aangevuld met het Stuyvenbergakkoord.

Tijdens die onderhandelingen kon ik mij het best verstaan met Hugo Schiltz, een man die wist dat je een gegeven woord moet respecteren. Het is een man met vele begaafdheden en een hoogstaande politieke moraliteit. Een man voor wie ik mijn hoed blijf afdoen.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Staal plooien in volle crisis

Dit is een foto die genomen is in het paleis in volle staal crisis.

De hele staalsector in Europa was in een diepe crisis. Vice voorzitter van de Commissie Etiënne Davignon, bevoegd voor de industriële sectoren, had de staat van crisis uitgeroepen, iets wat zelden gebeurde.

Wij stonden voor een onvermijdelijke afbouw van staal in Wallonië. Waarbij een groot delicaat onderscheid gemaakt moest worden tussen het bekken van Charleroi en het bekken van Luik.

Charleroi maakte echt verouderde producten, wat wij noemden de ronde producten die al in alle ontwikkelingslanden ook werden gemaakt en met welke je niet kon concurreren daartegen in Luik. In Luik daarentegen werden platte producten gemaakt. Dat waren er voor de toekomst, waaronder hier dichtbij het roestvrij staal van AEZ toen. Daar kom je tenminste mee vooruit als je voldoende investeerde, hetgeen helaas niet gebeurd was.

De Société Général op dat punt is verdomme verantwoordelijk voor de diepe crisis die in Wallonië heerste en waarbij ik verantwoordelijk was voor het afvloeien van duizenden arbeiders die zonder werk vielen bij gebrek aan alternatieven.

Ik heb dan staalplannen ontwikkeld. In de plannen was niet enkel een hoofdstuk sociale begeleiding opgenomen, ook reconversie. Dat heeft natuurlijk miljarden gekost, temeer omdat er zich een communautair probleem stelde. We hadden in het Noorden een nieuwe concurrent Sigma ultra, modern gelegen vlakbij de kust.

De afwezigheid van zee en water was natuurlijk een handicap was voor het Waalse staal.

Je moest dus goed op je tellen letten in dit communautair ingewikkelde land. Maar enfin, ik heb me daar nooit veel van aangetrokken. Solidariteit was volgens mij het belangrijkst. Koning Boudewijn heeft me daar trouwens altijd voor 300% in gesteund. Hij wou mij iedere week zien over het evolueren de zaken.

Martens was toen eerste minister en moest samen met mij de klappen opvangen. Het was echt een moeilijke periode en dit is zo een van de vele gedachtewisselingen die we gevoerd hebben over het staal.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Met de briljante Delors in Alden Biesen

Dit is de speciale vergadering - onder Belgisch voorzitterschap - van de Europese raad van buitenlandse zaken. Deze vergadering is gehouden in Limburg, meer bepaald in Alden Biesen.

U ziet hier op de foto de voorzitter van de Europese Commissie, een ronduit briljant man, Jacques Delors. Hij verklaarde overigens dat het Belgische voorzitterschap één van de beste was die hij gekend heeft in zijn lange carrière.  

Ik betreur nog altijd dat Delors, die getipt werd om president van Frankrijk te worden, dit nooit gedaan heeft.

Mijn ervaringen tijdens de vele Raden met hem als voorzitter zijn stuk voor stuk onvergetelijk. Delors had niet enkel een fenomenale dossierkennis, hij beschikte bovendien over het diplomatieke gevoel dat nodig is om compromissen te sluiten. 

Het is een voorrecht om in de politiek met zulke mensen te kunnen werken.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

“Een rijkenoorlog in het Westen, honger in Afrika”

U ziet hier één van mijn vele ontmoetingen met de secretaris-generaal van de UNO, Boutros Boutros-Ghali. Hij was een man die zeer actief betrokken was bij onder ander de problemen in Afrika en de Balkanoorlog.

Boutros was een Egyptenaar, behorend tot een specifieke godsdienst, en als Afrikaan toonde hij geen begrip voor de problemen in de Balkan. Hij zei steeds: “U voert een rijkenoorlog in het Westen, terwijl wij omkomen van de honger en er geen geld is om de problemen in Afrika op te lossen.”

Boutros was uiteindelijk zo koppig dat hij zijn krediet verloor bij de voornaamste lidstaten, de lidstaten die bepaalden wie de UNO dirigeert. Hij is ook van de weinigen die nooit een hernieuwing van zijn mandaat heeft gekregen.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Stil worden voor Steve

Een foto die mij doet stil worden ...  

Steve Stevaert, mijn opvolger in Hasselt en Limburg.

Een eenvoudige man, maar met een aangeboren gezond verstand én zin voor menselijk contact, die het heel ver geschopt heeft. Hij heeft binnen en buiten de beweging voor prachtige dingen heeft gezorgd.

Hij is – als je het mij vraagt - op een hele domme manier aan zijn einde is gekomen. Ik denk dat Limburg in het algemeen en Hasselt in het bijzonder met het verdwijnen van Steve een ernstig verlies heeft geleden.

Soms nog zeg ik “Dit zou niet gebeurd zijn met Steve”, “Dit zou hij zo opgelost hebben”. Vandaag duikt deze personaliteit nog regelmatig in mijn denken op.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

De populaire president Peres

Deze foto is actueel: u ziet hier de Israëliet Shimon Peres. Hij was een lange tijd de leidersfiguur van de Israëlische arbeiderspartij.

Peres heeft zich uiteindelijk afgescheurd van die partij, omdat hij vond dat de partij te links bleef in een sterk veranderend Israël. Uiteindelijk is hij ook president geworden. 

Raar maar waar: de man had vele successen, maar die waren zelden electoraal. Peres sprak vijf talen, was zeer humoristisch en populair, en toch verloor hij steeds zijn verkiezingen.

Het is iemand die de akkoorden van Oslo steeds verdedigd heeft.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Hoe Kinkel tenniste met de Russen

Hier ben ik, in mijn hoedanigheid als minister van buitenlandse zaken, samen met de Duitse minister van buitenlandse zaken Klaus Kinkel. Hij was de opvolger van Hans-Dietrich Genscher, die maar liefst 23 jaar dit ambt vervulde.

Toen ik pas minister van buitenlandse zaken was, wou ik een symbolische staat stellen. In plaats van eerst naar Den Haag of naar Parijs af zakken, ging ik naar Duitsland. Vooral om de nadruk te leggen op de problemen die zich nog stelden betreffende de eenmaking.

Dat was nog in Bonn, Berlijn was nog niet de hoofdplaats. Toen ik er aankwam, stonden er tientallen micro’s opgesteld, ik wist dat dat niet voor mij was (lacht). Genscher zei toen: Jij bent mijn laatste gast, vandaag neem ik ontslag en zal ik opgevolgd worden door een dame. Een dag later kwam ik te weten dat niet die dame maar Kinkel zijn opvolger werd. Hij had een stemming uitgelokt in zijn liberale partij.  

Met Klaus Kinkel heb ik heel wat belangrijke debatten beleefd, zowel in de NATO als in de Europese raad. Telkens trokken we aan hetzelfde zeel.

Kinkel heeft een niet onbelangrijke rol gespeeld in de ontbinding van de Sovjet Unie en in het ontwikkelen van vriendschapsbanden met het toenmalige Rusland. Via de Bondsrepubliek beschikte hij natuurlijk over middelen die wij niet hadden: hij inviteerde regelmatig de Russische minister van Buitenlandse zaken. Hij ging er bijvoorbeeld mee tennissen in het weekend en vloog hem zelfs terug met zijn persoonlijk vliegtuig.

Klaus Kinkel was een zeer actieve en verstandige man, die jammer genoeg al overleden is

-> Hoor Willy het zelf vertellen

Als Van Miert spreekt, luistert Europa

Een foto genomen op een bijeenkomst in Europees kader waar Karel Van Miert, dé specialist in de materie Europa, het woord nam als woordvoerder van de Europese socialistische partij. 

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Mensenmagneet tijdens de campagne

Karel Van Miert en ikzelf zijn hier op verkiezingstoer doorheen Vlaanderen. Ik moet je vertellen, het was echt Karel die het volk aantrok, hij had een geboren aantrekkingskracht bij de ‘gewone man’. Het was heel aangenaam om samen met hem campagne te voeren.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Perfecte akoestiek na meer dan 2000 jaar

Hier zie je mij op repetitie samen met een symfonisch orkest.

Een leuke herinnering die ik koester als dirigent is het concert dat ik gedirigeerd heb in het antieke Griekse openluchttheater van Athene. De overlevering wil trouwens dat hier apostel Paulus zou gepredikt hebben. Ik dirigeerde het Radio Orkest van Boekarest door heel moeilijk klassieke werken, zoals bijvoorbeeld de Vierde Symfonie van Brahms.

Wat ik er vooral van onthouden heb, is de perfecte akoestiek die de Grieken meer dan 2000 jaar konden bereiken in hun openluchttheaters. Het klonk daar beter dan in de beste concertzalen, ongelooflijk maar waar.

Enige bescheidenheid is dus geboden. We kunnen van onze Griekse voorvaderen nog veel leren: niet enkel inzake filosofie, maar ook inzake akoestiek.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Naar Amerika vliegen … voor nieuwe vliegtuigen

Hier kom ik samen met de Secretaris Generaal van Economische zaken terug van een bezoek aan Seattle (USA). Het betrof meer bepaald een bezoek aan de hoofdzetel van Boeing, waar ik compensaties moest onderhandelen bij de aankoop van nieuwe vliegtuigen voor Sabena.

Bij terugkomst wilde mijn dochter Hilde het echter duidelijk over heel wat andere dingen hebben dan over economische compensaties (lacht).

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Altijd onderweg met Jef

Een man voor wie ik enorm veel respect heb en met wie ik duizenden kilometers heb afgelegd in Limburg, is Jef Konings.

Jef is een Tongerenaar uit een heel bescheiden milieu die toch een beetje gestudeerd had. Socialisten die geen geld hadden om te studeren kwam terecht in de hogere arbeidsschool (in Brussel), waar je toch een diploma als sociaal assistent kon behalen.

Jef, overtuigd socialist, was de grondlegger van vele ontwikkelingen op afdelingsvlak. Hij was federaal secretaris én de eerste niet-CVP’er die het schopte tot gedeputeerde in Limburg.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

De levensles van Desmond Tutu

Als minister van Buitenlandse zaken krijg je natuurlijk veel bezoekers over de vloer, zo ook Desmond Tutu.

Zuid-Afrika deed afstand van de apartheid en Tutu was op bezoek om die nieuwe relaties in een wettelijk kader te steken. Het was geen moeilijke onderhandeling, ik onthoud vooral de les die ons dat leerde:

“Het is niet met geweld dat je het verleden zal vergeten. Het zal alleen zijn door vergeving en wederzijds begrip dat je kan vooruitgaan!”

Mogen de mensen van Hamas en Israël dit als voorbeeld nemen ...

-> Hoor het Willy zelf vertellen

De Europese toer, met Brandt als laatste halte

Dit is de foto van Karel Van Miert en mezelf samen met mijn politieke voedstervader Willy Brandt, voor wie ik ongelooflijk veel respect had.

Willy Brandt was een man die ondanks de Muur – en ondanks de grote tegenstellingen tussen de communistische en democratische regimes - altijd gepleit heeft voor vredevolle onderhandelingen en verbeteringen. Hij was erg bewust van de diepe wonden die de Tweede Wereldoorlog heeft geslagen bij de Duitsers.

De socialistische Internationale, geleid door een oude Oostenrijker, was in die tijd weinig representatief: het was een kleine Europese groep, aangevuld met Israël. De ontwikkelingslanden waren volledig afwezig en dat was natuurlijk niet bijster socialistisch.

André Cools en ikzelf zijn toen aan de slag gegaan. We maakten een toer door Europa. De boodschap was simpel: zo kan het niet verder, we moeten uitbreiden! 

Uiteindelijk kwamen we terecht bij de Duitser Willy Brandt, die net ontslag had moeten nemen als kanselier omdat zijn privésecretaris een spion van de DDR en Rusland bleek te zijn.

Omdat Brandt toch zijn handen vrij had, vroegen wij hem de leiding te nemen. Hij ging akkoord, maar had één voorwaarde: hij wou de deuren terug opengooien. Cools en ik hadden natuurlijk niet liever.

Tijdens het allereerste congres in Genève werd onder andere Senegal lid. Om 11u ’s avonds hebben we het nog gezellig gemaakt in de bar – ik heb er zelfs het nummer “Berlin bleibt doch Berlin” op -piano gespeeld voor Brandt.

-> Hoor het Willy zelf vertellen

Het jeugdige geweld uit de jaren ‘70

Een foto die bij mij heel wat herinneringen oproept. Het is eigenlijk de bevestiging van de dynamiek die de partij zou kennen na de splitsing in een Franstalige en Vlaamse socialistische vleugel.

De jonge Karel Van Miert was de motor in dit verhaal. Hij werd gesteund door heel wat ander jeugdig geweld: Frank Van Acker, Louis Tobback en mezelf. Uiteraard waren er nog anderen, denk aan Norbert De Batselier en Freddy Willockx. Kortom, een omvangrijke groep steunde de expansie van de Vlaamse socialisten.

Karel Van Miert, een man die het later schopte tot Eurocommissaris, heeft ons helaas te vroeg verlaten. Ik ben er nog altijd trots op dat ik Karel als jongsocialist heb ontdekt op het kabinet van de Nederlandse Commissaris van Landbouw Mandholt  en hem uiteindelijk heb binnengebrachtals adjunct-secretaris van de BSP. Tegen de oude garde in, want die vonden dat Karel te veel oppositie had gevoerd tegen Leburton en zijn tripartite.

-> Hoor het Willy zelf vertellen