Socialistische strijd voor werkbaar werk vandaag 100 jaar

100 jaar strijd, een korte geschiedenis

Op 14 juni 1921, vandaag precies 100 jaar geleden, werd de 8-urige werkdag bij wet opgelegd. Daarvoor moesten de arbeiders veel langer werken. Voor lage uurlonen en dat in erbarmelijke, gevaarlijke omstandigheden. Zelfs kinderen konden er niet aan ontsnappen. 

Ook van de zondagsrust zoals we die vandaag kennen, was geen sprake. Op zondag geen uitstapjes met de kinderen of een dag netflixen in de zetel. Wel een dag onbetaald schoonmaken op de werkplaats. Pas in 1905 werd deze verplichte rustdag ingevoerd. 

We hebben ondertussen heel wat bereikt. Dat ging niet vanzelf: er was steeds strijd en wetgeving voor nodig

De socialisten stonden op de barricades om meer werkbaar werk te organiseren. Ze gebruikten de “8-8-8- slogan”: acht uur werken, acht uur ontspannen en acht uur rust. Niet iedereen was even enthousiast. Volgens tegenstanders zou de concurrentie van buitenlandse bedrijven groter worden. Dat bleek toen niet waar te zijn. Het is een argument dat vandaag de dag nog steeds misbruikt wordt om sociale verbetering te voorkomen.

LEES OOK: De belangrijkste vragen over loonakkoord beantwoord - Anja Vanrobaeys

“Die taferelen die zo weggelopen lijken uit de film Daens kunnen we ons nog amper voorstellen”, zegt federaal parlementslid Anja Vanrobaeys. “We hebben ondertussen heel wat bereikt. Dat ging niet vanzelf: er was steeds strijd en wetgeving voor nodig.”

Vanaf 14 juni 1921 gaat iedereen vooruit

Na de Eerste Wereldoorlog, op 14 juni 1921, komt eindelijk verandering in de arbeidsduur. De socialistische minister van Arbeid Joseph Wauters zorgt ervoor dat de wet op de achturige werkdag gestemd wordt.

We moeten blijven inzetten op werkbaar werk en een ontspannen loopbaan

Vanaf dan werkt men officieel overal acht uur per dag, zes dagen per week, 48 uur in totaal. De strijd voor werkbaar werk gaat verder: dankzij de socialisten komt er betaald verlof in 1936, nieuwe werkmethodes in de jaren ‘50 en uiteindelijk een 38-urige werkweek in 2003. Later volgen nog het tijdskrediet, een individuele vorm van arbeidsvermindering.

De strijd voor werkbaar werk gaat verder

“Ons werk is nog niet af. Het principe van een tijd voor werken, een tijd voor ontspanning en een tijd voor rust, staat constant onder druk. Bovendien krijgen we vandaag te maken met nieuwe uitdagingen zoals globalisering en digitalisering”, gaat Anja verder. 

“Mensen die telewerken moeten constant bereikbaar zijn. Eén op vijf schurkt daardoor aan tegen een burn-out. Die digitalisering zou ons net moeten vooruit helpen om gezin en werken beter te combineren. De nodige omkadering hiervoor ontbreekt. 

LEES OOK: welke lessen trekken we uit een jaar telewerk? - Anja Vanrobaeys

Daarom pleit ik in het parlement voor duidelijke afspraken en een recht op deconnectie. Want een eeuw na de invoering van de achturendag, mag digitalisering er niet toe leiden dat de principes van een tijd voor werken en een tijd voor ontspanning wordt verlaten. 

Ons werk is nog niet af. Het principe van een tijd voor werken, een tijd voor ontspanning en een tijd voor rust, staat constant onder druk

We moeten blijven inzetten op werkbaar werk en een ontspannen loopbaan. Dat deden we honderd jaar geleden. Met het sociaal akkoord doen we het als socialisten opnieuw. We zullen dat blijven doen. Dit onderwerp laten we nooit los”, besluit Anja.

Log into Facebook

Log into Facebook to start sharing and connecting with your friends, family, and people you know.

 

 

.

 

 

 

 

 

Ga naar Nieuws Vooruit