’t Stad groeit

De komende vijftien jaar zal de stad groeien met nog eens 50.000 nieuwe Antwerpenaars. Vandaag vinden de huidige inwoners van de stad al met moeite een betaalbaar dak boven hun hoofd. Nieuwe, betaalbare, kwaliteitsvolle woningen worden dus een gigantische uitdaging.

Daarom moet elk nieuw woonproject minstens 20 procent sociale woningen garanderen. Nog eens 20 procent moet uit betaalbare woningen bestaan, waarvan de koopprijs of de huurprijs onder de marktprijs ligt.

We moeten bestaande bouwblokken durven optoppen om nieuwe woonruimte te creëren én open ruimte te beschermen. Hoogbouw kan op sommige plekken in de stad, maar mastodonten zoals er eentje in de Pelikaanstraat gepland stond passen niet in dichtbevolkte buurten. In veel straten en buurten in de 20ste eeuwse gordel van de stad kunnen we wel gerust een paar verdiepingen hoger bouwen, zonder de leefbaarheid of het uitzicht aan te tasten.

De ruimte in de stad is te schaars en te waardevol om zomaar te verkopen aan de hoogstbiedende projectontwikkelaar. Antwerpen verkoopt geen publiek vastgoed meer zonder heldere voorwaarden op te leggen. Een project als de Oudaan, waar na de verkoop 8 jaar (!) geleden niéts meer mee gebeurde, is niet voor herhaling vatbaar. Voortaan bepaalt de stad waar Antwerpen nood aan heeft, en dan kunnen de projectontwikkelaars binnen die visie plannen maken en een bod doen. Niét omgekeerd.

De stad van de toekomst zal hoe dan ook blauwer en groener zijn. Blauwer, met een prominente plaats voor water, van wadi’s om regenwater op te vangen tot fonteinen om verkoeling in te zoeken. Groener, met élke woning in élk Antwerps district die voldoet aan de 3-30-300-regel. Vanuit het raam zicht op minstens 3 bomen, op wijkniveau minstens 30 procent bladerdek, binnen de 300 meter een park of een volwaardige groene (adem)ruimte. 

3-30-300, dat wordt een gezamenlijke inspanning van de stad en de Antwerpenaars. In steden als Milaan lijkt het alsof het aan elke voorgevel en op elk balkon wemelt van de planten en de bloemen. Als de stad een groen tandje bijsteekt, inspireren we de Antwerpenaars om daar nog een schepje bovenop te doen, bijvoorbeeld via samentuinen.

Het is een rode draad in onze plannen: buurtbewoners nauwer betrekken bij de stad van de toekomst. Ze zijn partners, geen tegenstanders. Zij weten als geen ander wat hun buurt nodig heeft. Wat met het Toekomstverbond voor Oosterweel op grote schaal is gelukt, moet zeker lukken bij tal van nieuwe projecten op kleinere schaal.

Speerpunten:

• Stadsontwikkeling en -vernieuwing wordt beslist door de stad, niet door de projectontwikkelaars. We nemen de regie opnieuw zelf in handen.

• In alle grootschalige woonontwikkelingsprojecten zorgen we voor minstens 40% betaalbare en sociale woningen

• Willen we onze stad doen groeien zonder te raken aan de openbare ruimte. We kijken daarvoor naar het optoppen van bouwblokken eerder dan naar hoogbouw.

• We stoppen de blinde verkoop van gronden van de stad en OCMW. Strategische overheidsgronden worden niet verkocht, maar in concessie gegeven. Zo blijft de grond van de overkapte Ring bijvoorbeeld publieke eigendom.

• Bij elk ontwikkelingsproject dragen we echte participatie hoog in het vaandel. We betrekken bewoners en organisaties van bij het begin.

• We herwaarderen onze wijken en districten en zorgen voor meer groen, water en ruimte om te ontmoeten. 

• De Antwerpenaar verdient meer groen in zijn buurt. We voeren de 3-30-300 regel in voor elke Antwerpse woning. Dat wil zeggen dat elke Antwerpenaar uitzicht moet hebben op (minstens) 3 bomen, op wijkniveau 30% bladerdek moet hebben en binnen 300 meter over kwalitatieve groene ruimte moet” beschikken.