Kurt De Loor: “Corona leerde me dat je aan 100km/u moet leven”

Kurt De Loor startte zijn politieke carrière in 2001 als OCMW-raadslid in Zottegem. Niet veel later, in 2004, werd hij OCMW-voorzitter. Dat deed hij met hart en ziel tot 2019. In datzelfde jaar werd hij verkozen in het Vlaams Parlement. Daar strijdt hij voor toegankelijke en betaalbare dienstverlening voor alle inwoners. En dat begint bij een sterk lokaal bestuur.

 

In het Vlaams Parlement neem je het vaak op voor de openbare diensten. Hun dienstverlening heeft de laatste jaren zware klappen gekregen?

Dat klopt. Ambtenaren moeten te vaak in de klappen delen, terwijl de coronacrisis heeft aangetoond dat de openbare diensten ons land mee recht hebben gehouden. Het blijft zo belangrijk dat onze inwoners en ondernemingen kunnen rekenen op toegankelijke en betaalbare dienstverlening.

Of het nu gaat om ouderenzorg, het onderhouden van onze wegen, het openbaar vervoer of de bestrijding van kinderarmoede: mensen hebben nood aan een sterke overheid.

Het is duidelijk dat de besparingsdrang van de huidige en vorige Vlaamse regeringen dramatisch is voor de kwaliteit van de dienstverlening. Daarom laat ik het Rekenhof een onderzoek doen naar de impact van de personeelsbesparingen op de Vlaamse overheid en haar dienstverlening.

Je blijft je ook inzetten voor onze steden en gemeenten?

Steden en gemeenten staan het dichtst bij hun inwoners. Zij hebben ook het meeste vertrouwen in het lokale politieke niveau. Vandaar het belang van een sterke lokale democratie. Ik vind het een historische vergissing dat deze Vlaamse regering de opkomstplicht heeft afgeschaft. Ik kan daar echt niet bij. 

Ik vind het een historische vergissing dat deze Vlaamse regering de opkomstplicht heeft afgeschaft.

Bij het afschaffen van de opkomstplicht hebben we gestreden om de meerderheid op andere ideeën te brengen. Dat deden we door hoorzittingen met het middenveld en academici te organiseren. We dienden ook een voorstel in om de opkomstplicht te behouden. Maar dat haalde jammer genoeg niets uit. 

Voor mij is het duidelijk: een democratie is op zijn sterkst als zoveel mogelijk mensen eraan deelnemen. En daartoe is de opkomstplicht de beste garantie. 

(Het interview gaat verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Je kent het lokale niveau ook als je broekzak, want van 2004 tot 2019 was je OCMW-voorzitter van Zottegem.

Voor mij blijft dat de mooiste job ter wereld omdat je zoveel problemen op korte termijn kan aanpakken. Ouderenzorg is bijvoorbeeld een thema dat me na aan het hart ligt. Een kwalitatieve oude dag mag niet afhangen van de dikte van je portefeuille.

Ik durf gerust zeggen dat we in Zottegem de "Champions League" van de ouderenzorg speelden. Ik ben iedereen die daar mee zijn schouders onder zette, voor altijd dankbaar. We hebben toen echt het verschil gemaakt voor veel Zottegemse senioren. Onder andere met een nieuw woonzorgcentrum, een lokaal dienstencentrum en een dagverzorgingscentrum.

Daarnaast zorgden we voor een sociaal huis, een Huis van het Kind, nieuwe en betaalbare woningen en we pakten kinderarmoede aan in onze stad. Dat is een tijd waar ik met veel trots op terugkijk.

Tot ver buiten Zottegem sta je ook bekend als organisator van Rock Zottegem.    

Sinds 1994 organiseer ik samen met mijn broer en een aantal vrienden Rock Zottegem. Heel wat sterren zijn daar al de revue gepasseerd. Van Clouseau tot Alice Cooper en Iggy Pop.

De cultuur- en de evenementensector ligt me daarom ook na aan het hart. Zij moesten als eerste sluiten aan het begin van de coronacrisis en zullen ook als laatste opnieuw op volle kracht kunnen werken. In het Parlement kunnen die sectoren op mijn steun rekenen. 

Je mocht je zelfs een tijdje de chauffeur van Grace Jones noemen. Vertel?

Grace Jones was inderdaad de headliner van Rock Zottegem in 2016. Dat was wel een geval apart. Als organisator beschouwde ik het toen als mijn taak om haar rond te rijden in mijn oude Saab cabrio.

Met al die anekdotes over rock Zottegem zou ik een boek kunnen vullen. Dat waren echt fantastische tijden (lacht).

Goed gevulde weekends, zoals het weekend van Rock Zottegem, is dat het hoogtepunt van geluk voor jou?  

Als organisator is het vooral hard werken, maar daar hoor je me niet over klagen. Ik ben ook perfect gelukkig als ik met vrienden op stap ben en een babbeltje sla met de mensen. Dat kan tijdens een gezellig restaurantbezoek, een avondje op café, een concert of festival. Ik ben een “sociaal beest”.

Ik geniet enorm van “Papa-dag”. Een verwendag waarop mijn zonen bepalen wat we die dag met ons drie doen.

Ik geniet ook enorm van “papa-dag”. Een verwendag waarop mijn zonen bepalen wat we die dag met ons drie doen. Da’s puur genieten. Mijn twee zonen zijn echt mijn zwakke plek. Ik ben dolverliefd op hen.

En waar ben je heel bang voor?

De individualisering en de verrechtsing van onze samenleving. Solidariteit mag niet afbrokkelen in onze samenleving. Door samen te werken en solidair te zijn, geraakt onze samenleving zoveel verder.

Al twee jaar lang geeft het zorgpersoneel het beste van zichzelf. Mijn waardering hebben ze al decennia lang en dat zal zo blijven. Chapeau voor hun doorgedreven inzet, ook in deze moeilijke tijden.

(Het interview gaat verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Heb je ook irritante karaktertrekjes?

Ik ben gemakkelijk te verleiden om nog ééntje te blijven drinken op café.  “Allee, nog eentje” is een zin die ik al vaak heb gebruikt (lacht). Ik heb me voorgenomen om het niet meer af te leren. Dat is hopeloos.

 Verder heb ik ook de gewoonte om mensen te wijzen op hun dt-fouten. Dt-fouten springen onmiddellijk in mijn oog en ik kan het dan niet laten. Niet om de wijsneus uit te hangen, dt-fouten vind ik gewoon verschrikkelijk.   

Naar waar ga je het liefst op reis?

Ik ben verliefd op Cuba. Het liefst ga ik er met mijn vrienden naartoe. Ik ben er nu al een aantal keer geweest en elke keer opnieuw is het een ontdekking.

Ik heb me ook jarenlang ingezet voor het lot van de “Cuban Five”. Vijf  Cubanen die jarenlang gevangen zaten in de VS zonder een eerlijk proces. In 2017 werden ze uiteindelijk vrijgelaten. Ik heb er vriendschapsbanden voor het leven aan overgehouden.

Cuba is niet het paradijs zoals sommigen wel eens denken, maar ook niet de hel die anderen ervan maken. Cuba verdient een eerlijke kans. De aanvallen en de blokkade van de VS treffen niet enkel het regime, maar ook de inwoners.

Ik ben echt een gezelligheidsdier. Corona leerde me ook dat je aan 100km/u moet leven.

Waarvan heb je het meeste spijt?

Spijt heb je vooral van dingen die je niet hebt gedaan. Ik heb veel last van FOMO (Fear Of Missing Out) en heb in mijn leven dus al heel wat avonturen beleefd. Ik heb van bijna niets spijt.

Corona leerde me ook dat je geen enkele opportuniteit mag laten liggen en aan 100km/u moet leven.

Wanneer en waar was je het gelukkigst?

Ik ben al mijn hele leven gelukkig. Ik had een fantastische jeugd en daar hebben mijn ouders en grootouders een heel groot aandeel in. Ik ben hen enorm dankbaar voor alle kansen die ik kreeg.

Mijn vrienden en familie zorgen voor de rest. Ik voel me heel gelukkig als ik onder de mensen ben. Een optreden of een avondje op de dansvloer is puur genieten voor mij.

En wat is voor jou het dieptepunt van ellende?

Ik kan me echt niet neerleggen bij de ongelijkheid en armoede in de wereld. We moeten dat als socialisten blijven aanpakken. Niet alleen hier, maar wereldwijd. Wij zijn en blijven internationalisten want solidariteit kent geen grenzen.

(Het interview gaat verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Wat is je meest typerende eigenschap? 

Ik kan niet stilzitten, ik wil niks missen (FOMO) en ben blijkbaar nogal luidruchtig.

Ik heb ook een grondige hekel aan discriminatie. Als ik getuige ben van een discriminerende situatie, blijf ik niet aan de zijlijn staan. Dat doe ik al van jongs af aan.

Als 15-jarige trok ik met een handvol vrienden naar Brussel om te protesteren tegen het apartheidsregime in Zuid-Afrika. Met zelfgemaakte spandoeken stonden we in de gietende regen op het Schumanplein. Als we dan de trein terug naar Zottegem namen, vroeg ik me altijd af of onze acties wel iets uithaalden.

Begin jaren 2000 bracht ik een bezoek aan het Robbeneiland in Zuid-Afrika. Ik vertelde over onze acties aan een ex-gedetineerde die de rondleiding gaf. Hij verzekerde me dat alle acties, hoe klein ook, hebben bijgedragen aan de val van het apartheidsregime. Zelfs met een handvol mensen kan je het verschil maken.

Zelfs met een handvol mensen kan je het verschil maken.

Naar welke helden kijk jij op?

Ik heb er veel. In de sport is dat bijvoorbeeld Eric Cantona. In de muziek George Michael. Als historisch figuur is dat Fidel Castro en als schilder Vincent Van Gogh. Allemaal mensen “met een hoek af”.

Binnen onze beweging kies ik resoluut voor Meryame Kitir. En dan is er nog die hele groep van mensen die elke dag sociale ongelijkheid bestrijden. Voor mij zijn dat ook allemaal helden.

Tot slot: wat is je  lijfspreuk?

“Hasta La Victoria Siempre”. 

Zo eindigde de brief die Ché Guevara aan Fidel Castro schreef toen hij uit Cuba vertrok om ook in andere landen revolutie te gaan voeren.

Voor mij betekent dat: ga voor een maximaal resultaat in alles wat je doet en laat je vooral niet ontmoedigen.

Meer weten over Kurt? Lees meer op zijn pagina.

Ga naar Nieuws Vooruit