LOKAAL: GENT - Sven Taeldeman over Gent als ‘toeristisch centrum’: “Alleen mits goeie work-life balance en correcte zondagverloning”

De volledige tussenkomst van Sven:

Collega’s, voor onze fractie staat vandaag centraal, welk aantrekkelijk Gent we willen zijn; welke rol de winkels daarin spelen; hoe we samen moeten zorgen voor een gezonde work-life balance voor zowel winkelier als werknemer; en hoe werkbaar werk tegen een correcte verloning voor de werknemers aan dat alles bijdraagt. Immers, een contente werknemer, in dienst bij een even contente winkelier, draagt bij aan een positieve uitstraling van onze stad, waar Gentenaars zich blijven thuis voelen, ook op zondag, en waar Gent-bezoekers graag over de vloer komen.

Aanleiding voor dit debat is het besluit van het college om een aanvraag in te dienen om erkend te worden als ‘toeristisch centrum’, waardoor in de toekomst niet langer vastgehouden wordt aan de verplichte sluitingsdag op zondag. Dit is geen besluit om een doldraaiende stad te worden die stikt in het toerisme, met winkels die permanent 7/7 draaien, en waar inwoners en werknemers alleen maar ongelukkig van worden. Integendeel. Dit betekent werken aan goede evenwichten:

1. werken aan, en waken over, een goede work-life balance op gezinsniveau van zowel winkelier als winkelbediende,
2. en waken over het behoud van de goede balans tussen een aantrekkelijke, dynamische stad zijn, maar tegelijk ook een leefbare stad zijn.

*****

Sta me toe bij die eerste balans stil te staan: de goede work-life balance.

Die erkenning als ‘toeristisch centrum’ is absoluut niet bedoeld om een soort uitputtingsslag te beginnen, om te zien wie er zoal het vaakst, het langst, en zo goedkoop mogelijk een winkel kan open houden. Heel wat winkeliers willen meer de keuzevrijheid wanneer hun winkel open is. Dat kan gaan om de wil om deel uit te maken van die aangename, licht-bruisende zondagsstad, en daar een graantje van mee te pikken (bij sommige zelfs meer dan dat, soms gaat het ook om de noodzaak om op zondag open te zijn om te overleven). Maar dat kan ook gaan om de sluitingsdagen zelf te kunnen kiezen in relatie tot het gezin en het persoonlijk leven. Dat is een balans die de winkelier graag zelf maakt, en daarover waakt. Onze winkeliers werken nu eenmaal in een sterk evoluerende commerciële context (met onder andere méér grotere ketens in de stad, en méér e-commerce). Ze zoeken hoe ze in die context het best kunnen functioneren – en dat kan dan door bijvoorbeeld in het weekend open te zijn en in de week meer te focussen op het gezin en op ‘backoffice-taken’ (zoals een website onderhouden en dergelijke).

Kortom, het is een serieuze uitdaging om dat goed georganiseerd te krijgen.

Maar: dat mag geenszins ten koste gaan van het werkbaar werk, de levenskwaliteit en de work-life balance van de winkelbedienden. Er zijn zeker mensen die bewust kiezen voor zondagwerk (of bereid zijn daarin mee te gaan), máár tegen een degelijke correcte zondagsverloning en een correcte balans van werk- en rustdagen. Daarom vragen we ook in het voorliggend raadsbesluit, in art 4, om nog voor eind dit jaar het overleg tussen handelsorganisaties en vakbonden op te starten. Dat mondt, wat onze fractie betreft, uit in een extra charter tussen handelsorganisaties en vakbonden, dat werkbaar werk en die goede work-life balance garandeert. Een winkelier heeft uiteindelijk alleen maar baat bij tevreden winkelbedienden - en die krijg je door in de eerste plaats in dialoog te gaan over de arbeidsvoorwaarden. Deze dialoog mag ook nog dit jaar uitmonden in een akkoord.

Onze fractie gaat hier op toezien, in overleg met de vakbonden.

*****

Ik kom tot de tweede balans : een goed evenwicht tussen een aantrekkelijke, dynamische stad zijn, en tegelijk een leefbare stad zijn. Een stad waar de aantrekkelijkheid, de leefbaarheid en authenticiteit niét in het gedrang brengt.

Dit besluit speelt in op gecontroleerd inspelen op die aangename, ‘licht-bruisende’ zondagsstad waar heel wat toeristen, maar ook Gentenaars, graag naartoe komen. Dit is niet de deur open zetten naar een ‘24/7 Disneyland’, of een soort ‘Las Vegas van Europa’. Dat is geenszins de bedoeling, wat u trouwens nadrukkelijk kan lezen, zowel in het collegebesluit als in het voorstel van raadsbesluit.

We blijven het aantal koopzondagen limiteren, i.c. tot de maandelijkse koopzondag en de eindejaarsshopping (alle zondagen van december). En we vragen aan vzw PuurGent om dit in hun statuten ook op te nemen: geen promotie voor méér dan deze limiet aan koopzondagen. Daar zullen onze fractie en onze vertegenwoordiger(s) in de raad van bestuur mee over waken.

Een ‘licht-bruisende zondagsstad’ dus, waar we op een ontspannen, ongedwongen manier kunnen genieten van wat de stad te bieden heeft, waar je eventueel in die boetiek nog iets kan halen als dat niet gelukt is op zaterdag, noch in de week, omdat jij op zaterdag moest werken bijvoorbeeld. Maar géén ‘overkokende zondagspot’.

Dat willen we te allen tijde kunnen garanderen voor elke Gentenaar. Elke Gentenaar moet kunnen deelnemen als hij of zij dat wil, maar moet ook kunnen genieten van rust of investeren in kroost, familie, vrienden, huishouden als hij of zij dat wil (of nodig acht).

Onze fractie gaat hierover waken, en zal desnoods ook aan de alarmbel trekken, wees gerust.

Ik concludeer, collega’s.

Een ‘licht-bruisende zondagsstad’, dat mag, graag zelfs - op een typisch Gentse manier. Daarom die keuzevrijheid voor onze winkeliers. Maar een ‘kokende stad’ (laat staan: een overkokende stad) daar passen we voor. Levendig én leefbaar. ‘Work’ en ‘Life’. Een balans, op gezinsniveau, en op stedelijk niveau. Daar staat onze fractie voor. Daarom ook die dialoog tussen handelsorganisaties en vakbonden, die nog voor het jaareinde start, en die (wat ons betreft) spoedig resulteert in een afsprakencharter, met als inzet werkbaar werk tegen een correcte zondagsverloning in een goede work-life balance.

Daar zal onze fractie over waken.