Anja Vanrobaeys. “Als samenleving moeten we de keuze maken om pensioenen te betalen”

Het parlementaire jaar is net gestart. Zie je het zitten?

Helemaal. Ik neem het heel serieus dat ik verkozen ben. Het is dé manier om te verdedigen waar je voor staat en om  kiezers te vertegenwoordigen. 

Ik vind het jammer dat je door corona nog niet de sfeer voelt van alle 150 parlementsleden samen in de zaal. De zittingen gaan nog gedeeltelijk online door. Ik hoop dat we het komende jaar het debat levendiger gaan voeren. 

Ik wil er altijd enthousiast invliegen. Van campagne voeren tot werken in het parlement, ik ben altijd chaud

We zitten één jaar in de federale regering. Wat blijft je het meeste bij? 

Voornamelijk de solidariteit die de coronacrisis heeft getoond. Ik vind het ook van groot belang dat we de aanpak grondig evalueren: welke maatregelen waren goed? Welke lessen kunnen we trekken? 

Het was één van de grootste gezondheidscrisissen. Nu we de coronacrisis hebben aangepakt, nemen we deze lessen ook mee voor de klimaatcrisis. 

Ik wil zorgen voor concrete verbeteringen in het leven van mensen. 

Vorige week zorgden we dat de voorwaarden rond draagmoederschap wettelijk vastgelegd worden. Dat is in het belang van de ouders, de draagmoeder, en vooral van het kind. 

Enkele maanden nadien kreeg ik babyfoto’s in mijn mailbox

Het afgelopen jaar voerde ik ook de strijd voor vrouwen die ziek zijn tijdens hun zwangerschap. Vroeger trok men de ziektedagen af van het aantal dagen zwangerschapsverlof. Nu halen ze dit niet meer af van het prenataal verlof, waardoor mama’s nu 15 weken kunnen spenderen met hun pasgeboren kindje.

Enkele weken na de goedkeuring van dit wetsvoorstel nam ik de trein naar Brussel. Een vrouw sprak mij aan. “Gij zijt geweldig, mijn vriendin kan nu 15 weken bij haar kindje blijven.”

Enkele maanden nadien kreeg ik babyfoto’s in mijn mailbox. Dat is voor mij het grootste compliment én de reden waarom ik aan politiek doe. 

(Lees verder onder de foto.)

Wat zijn jouw prioriteiten voor het komende jaar? 

Voor mij is sociale ongelijkheid de rode draad doorheen mijn werk. Niet iedereen is gelijk, sommige mensen worden harder getroffen. Ik kom op voor mensen die tegenslag hebben in het leven. 

Op het gebied van werk, vind ik dat iedereen beschermd moet worden. Daar ben ik nu mee bezig. Iedereen die werkt, moet kunnen reken op goede arbeidsvoorwaarden en een eerlijk loon. En bij tegenslag op een sterke sociale bescherming. 

Het is ook mijn job om mensen gelukkig te maken. Mensen moeten zich gewaardeerd en gerespecteerd voelen voor het werk dat ze doen. Een goede job zorgt voor een gelukkig leven. Een goede work-life-balance is daar zeker een onderdeel van. 

Ik ben ook bezig met de gevolgen van digitalisering op de werkvloer. 

Een goede omkadering van telewerk bijvoorbeeld, is voor mij een grote prioriteit. In het begin was het veel improviseren. Werknemers werkten aan de keukentafel en bleven in het weekend mails beantwoorden. Dat zorgt voor veel stress en druk op het mentale welzijn. 

 Lees ook  hoe lossen we de nadelen van telewerken op? >

De digitalisering zorgt ook voor meer werkdruk bij fietskoeriers. Zij rijden onbeschermd rond onder nepstatuten. We moeten ervoor zorgen dat zij kunnen werken onder goede arbeidsvoorwaarden. 

De belangrijkste strijdpunten van Vooruit zijn opgenomen in het regeerakkoord: een minimumpensioen tot 1500 euro netto per maand en een pensioenbonus als je langer werkt. Ben je tevreden?

Ik ben ontzettend tevreden. Bij de vorige federale regering was daar geen sprake van, integendeel. We zorgen nu echt voor een ommekeer in het beleid.

Aanvullend op het optrekken van het minimumpensioen en de pensioenbonus, gaat het loonplafond boven het minimumpensioen ook omhoog. Mensen die werken, kunnen in de toekomst dus ook rekenen op een hoger pensioen.

In het najaar gaat het debat over de pensioenhervorming verder. Voor ons blijft het duidelijk: mensen die hard werken, moeten daarvoor beloond worden. Maar wie tegenslag heeft in het leven, mag niet gestraft worden.

(Lees verder onder de Facebookpost.)

Log In or Sign Up to View

See posts, photos and more on Facebook.

De laatste tijd zijn heel wat verwarrende berichten verschenen? 

Dat klopt. Open Vld spreekt vaak in clichés. Het is niet zo eenvoudig zoals zij beweren. 

Mensen die tegenslag hebben gehad, mogen we niet dubbel straffen. Ik denk aan ouders die deeltijds werken omdat ze de zorg dragen voor hun kind met een handicap. Of mensen die ernstig ziek waren of werknemers die het slachtoffer waren van een herstructurering.

Twee op de drie jongeren gelooft niet meer in pensioenen. Ik hoor vaak de bezorgdheid dat pensioenen onbetaalbaar zijn. Ik vind dat onzin. Als samenleving moeten we gewoon de keuze maken om pensioenen te betalen. We moeten dat vertrouwen dringend herstellen, het kan wél. Het is betaalbaar. 

Tegen het einde van het jaar worden knopen doorgehakt. Voor Vooruit is en blijft het duidelijk: werken moet meer lonen, maar wie tegenslag heeft, moet kunnen rekenen op onze solidariteit.

 Lees ook  Een goed pensioen voor wie hard werkt? Natuurlijk >

Heb je je altijd al politiek geëngageerd? 

Als dertienjarige keek ik al mee naar het journaal en las ik mee de krant. Ik werd zo kwaad van onrechtvaardigheid. Zo liep ik als dertienjarige mee in een protestmars tegen kernwapens. Van mijn vader mocht ik alleen gaan als ik goed kon uitleggen waarom ik wilde gaan. Leren argumenteren, Eigenlijk is dat zo slecht nog niet (lacht).

Nadien heb ik mij bij de Jongsocialisten aangesloten. Ik ben altijd politiek actief gebleven. Ik was ook gemeenteraadslid in Erpe-Mere en nu zit ik in het federaal parlement.

De verontwaardiging die ik als student voelde, blijft mijn drijfveer om aan politiek te doen. Wanneer dingen verkeerd lopen, voel ik nog steeds: “Dit moet echt anders. Anders én beter.”

(Lees verder onder de Facebookpost.)

Log In or Sign Up to View

See posts, photos and more on Facebook.

Wat is volmaakt geluk voor jou?

Veel zaken maken mij intens gelukkig, ik ben eigenlijk heel positief ingesteld. Zelfs als het iets minder goed gaat. Ik heb een goede portie relativeringsvermogen (lacht).

Ik ben volmaakt gelukkig wanneer mijn omgeving gelukkig en gezond is. Mensen willen gewoon simpele dingen: een goede job, sporten en af en toe een terrasje in de zon. 

Wat is jouw grootste angst?

Dat er ooit een tijd komt waarin mensen uitgesloten worden, alleen om wie ze zijn. Een discours van extreemrechts gedachtegoed vol haat, vooroordelen en onverdraagzaamheid. 

Ik mag er niet aan denken dat ik in een stad of samenleving woon waar mensen minderwaardig zijn. 

Welke karaktertrek vind je het meest irritant van jezelf?

Ik ben heel ongeduldig. Niet naar mensen, maar naar onrechtvaardigheid toe. In het parlement zijn soms zaken voor mij de evidentie zelve. Rouwverlof bijvoorbeeld. Iedereen was het eens dat drie dagen oneerlijk waren. Toch moest daar nog een hele tijd over gepalaverd worden en is dat voor als je ouders sterven nog niet uitgebreid. 

We moeten bereid zijn om over deze thema’s te praten én samen stappen vooruit te zetten. Praten en vooruitgaan lijkt me beter dan tegenwerken. Ja, op dat vlak word ik vaak op de proef gesteld (lacht). 

Welke karaktertrek vind je het meest irritant bij anderen?

Mensen die arrogant zijn, puur en alleen omwille van hun functie. Ik kom uit een gewoon gezin en ben de eerste die begon met universitaire studies. Soms keken mensen neer op ons gezin en dat is onzin.

Wat je ook doet, iedereen heeft een belangrijke rol. We zijn één team. Titels en functies zijn niet belangrijk. Niemand heeft het recht om zich verheven te voelen. Iedereen moet respect hebben voor wat je doet. 

(Lees verder onder de foto).

Welke verleiding kan je niet weerstaan?

Een kop warme chocolademelk met een grote toef crème fraîche (lacht).  

Wat is jouw grootste prestatie?

Ik heb altijd in mijn eentje in de oppositie gezeten in Erpe-Mere. Ondanks alle tegenstand, heb ik daar echt dingen in beweging gezet. 

Voor de kinderopvang bijvoorbeeld. Daar waren altijd tekorten en wachtlijsten. Ik heb kinderopvang jaren aan een stuk op de agenda gezet. Het resultaat? Ieder kindje heeft nu een plekje. 

Mensen spreken je aan op straat en steunen mij. Dat geeft mij het gevoel: “Ik kan hier iets in beweging zetten.”

Wat je ook doet, iedereen heeft een belangrijke rol. We zijn één team.

Wat is voor jou het dieptepunt van ellende?

Oorlog. Dat moet echt verschrikkelijk zijn. Wanneer ik beelden zie van Syrië: mensen die in constante angst leven, hun huis kwijt zijn. Dat haat tot zulke dingen kan lijden, is vreselijk. 

Wie zijn je favoriete auteurs?

Ik lees erg graag, alleen heb  ik daar nu minder tijd voor. Ik heb alle boeken van Louis Paul Boon gelezen. Het Vlaamse genre met de kleine kantjes van het leven, vind ik fijn om te lezen. Dat is zo herkenbaar. Ook ben ik grote fan van het boek “John & Vicky” van Louis Van Dievel. Een aanrader wanneer je graag leest over jeugdhuizen in de jaren ‘80. 

Wat is jouw meest typerende eigenschap?

Ik wil er altijd enthousiast invliegen. Van campagne voeren tot werken in het parlement, ik ben altijd chaud (lacht). 

Wie zijn jouw helden? 

Ik kijk enorm op naar Emma Gonzalez. Drie jaar geleden was ze nog een gewone tiener op een middelbare school ergens in Florida, tot ze na een verschrikkelijke schietpartij haar speech gaf. Van een meisje tegen miljoenen wapens tot de ‘Never Again Movement’, een massabeweging voor het recht op veilig leven. 

Emma werd de stem van een hele generatie jongeren die hun recht opeisen om zonder angst naar school te gaan. Ze doet me erg denken aan een dertienjarige versie van mezelf die niet kon begrijpen waarom er wel geld was voor kernwapens maar niet voor armoedebestrijding.

Zo zijn er zeker nog velen. Mensen die opstaan en zeggen: “nu is het genoeg geweest.” Heel straf!

Hoe luidt je kernspreuk?

Niet panikeren, organiseren. Neem het heft in eigen handen. Doen én oplossingen zoeken. 

Ga naar Nieuws Vooruit