Van The Oval Office naar The Hill

Het is regelmatig gebeurd dat ik tijdens de Balkanoorlog van oordeel was dat we de blauwhelmen niet zomaar hun gang konden laten gaan. Men liet het nu maar allemaal gebeuren.

Ook Secretaris-generaal van de VN Boutros-Ghali vond dat wij ons veel meer met Afrika moesten bezig houden. Hij zei steeds: “Jullie voeren een oorlog van de rijken in Europa terwijl Afrika crepeert.”

Ik vond dat de NAVO een einde moest stellen aan al die bloedvergieten, maar daarvoor hadden we de Amerikanen nodig. Ik ging naar het Witte Huis en liet president Clinton weten dat het tijd was om Amerikaanse troepen te zenden. De president liet weten dat ik altijd welkom was bij hem, maar dat ik aan het verkeerde adres was. “Go to the Hill”, klonk de boodschap: ik moest de Republikeinen in het parlement overtuigen, de Democraten waren reeds akkoord.

Binnenkort waren het bovendien Amerikaanse presidentsverkiezingen en Clinton wist dat wanneer hij alleen de Amerikaanse troepen zou zenden – en er Amerikanen in acht planken huiswaarts zouden keren - hij die verkiezingen zou verliezen.  

Ik sprak op ‘The Hill’, maar dat liep verkeerd af. Ik sprak tot de fractie van Republikeinen in de Senaat en de voorzitter (Bob Dole, die nadien tegenkandidaat werd in de presidentsverkiezingen) betichtte mij van leugens, de situatie in de NAVO was volgens hem niet zoals ik het voorstelde.

Daarop heb ik hem uitgenodigd in Brussel op de raad. Dole heeft daar zelf moeten vaststellen dat hij het bij het verkeerde eind had. Hij is vervolgens kwaad vertrokken, om dan zijn beklag te doen in Londen, bij prime minister Margaret Thatcher.

Uiteindelijk heeft Dole ingezien dat hij fout was, hij heeft president Clinton laten weten dat de inzet van de Amerikaanse troepen in de Balkan op niet te veel verzet van de Republikeinen zou stuiten.

-> Hoor het Willy zelf vertellen