LOKAAL: Stad zorgt voor extra opvang dak- en thuisloze jongeren: "Ik was bang. Radeloos. Alleen."

(foto van Ilse Prinsen voor Gazet van Antwerpen)

“Van de ene dag op de andere stond ik op straat. Zonder geld, zonder adres, zonder diploma.” Het overkwam Nihat Jakkoen op amper 17-jarige leeftijd. “In mijn ouderlijke huis in Deurne was ik niet meer welkom nadat ik mij had geout als homoseksueel. Ook mijn vaste vriendengroep liet me vallen. Net als mijn vader beschouwden ze mijn geaardheid als een ziekte”, doet Nihat zijn verhaal.

“Ik zat vol twijfels en wist niet wat te doen. Gelukkig kon ik vrij snel bij een goede vriend terecht. Vier maanden heb ik bij hem en zijn ouders gelogeerd. Maar ik had geen inkomen en was intussen gestopt met de middelbare school. Dus ben ik met de moed der wanhoop volop gaan solliciteren. Uiteindelijk vond ik een job die me in staat stelde een klein studiootje te huren in het stadscentrum. Maar mijn arbeidscontract werd niet verlengd. Ik moest opnieuw zien te overleven. Ik geef toe: ik heb hongergeleden, maar het ligt niet in mijn aard om anderen geld te vragen. Ik was bang. Radeloos. Alleen. Ik heb zelfs een zelfmoordpoging ondernomen.”

Topje van de ijsberg

Nihat is lang niet de enige jeugdige Antwerpenaar met een dergelijk verhaal. “Om allerlei redenen zijn veel jongeren verplicht om op eigen benen te staan, vaak buiten hun wil om. Denk aan diegenen die uit de bijzondere jeugdzorg komen, slachtoffers van mensenhandel of tienermoeders. We weten niet exact hoeveel jonge mensen in onze stad met thuis- of dakloosheid flirten”, vertelt schepen voor sociale zaken Tom Meeuws. “In onze daklozenopvang is een op tien bezoekers jonger dan 25, maar dit is slechts het topje van de ijsberg. We vangen signalen op uit het veld dat veel jongeren uit de boot dreigen te vallen. Voor velen is de drempel te hoog om naar de reguliere daklozenopvang te gaan, ze voelen zich er niet op hun plaats. Op die leeftijd is ook de existentiële vrijheidsdrang groot. Ze willen hun leven in deze stad uitbouwen en hier hun vleugels uitslaan, maar missen een veilig nest. Het is belangrijk te voorkomen dat ze worden overgeleverd aan de boobytraps van de straat.”

Daarom investeert de stad in nieuwe opvangmogelijkheden voor dak- en thuisloze jongeren. “We willen de blinde vlek invullen en dakloosheid vermijden bij deze heel kwetsbare groep.” De stad zet in op twee sporen. “Enerzijds bieden we 24/24u-noodopvang aan voor jongeren tussen 18 en 25 jaar die geen thuis of dak boven hun hoofd hebben. Die zal in Pension Van Schoonhoven worden ingericht. In tegenstelling tot de reguliere dak- en thuislozenopvang wordt voor de jongeren op die locatie ook begeleiding gegeven die hen naar een meer permanente woonvorm kan leiden. Tot dan moeten ze alvast niet meer bekommerd zijn om de vraag: waar ga ik vanavond slapen? We creëren rust in hun hoofd, waardoor er perspectief ontstaat voor de toekomst.”

Tijdelijke woonoplossingen

Daarnaast zorgt de stad ook voor tijdelijke woonoplossingen voor jongeren die dakloos dreigen te worden. “We voorzien dertig woningen uit het patrimonium van de stad, als woonst voor maximaal een jaar. Van daaruit werken de jongeren onder begeleiding toe naar een zelfstandige en duurzame huisvesting.” De stad gaat in dit project jaarlijks het stevige bedrag van 580.000 euro investeren, en zoekt binnenkort een partner om deze aanpak mee uit te voeren. De bedoeling is om die nieuwe jongerenopvang in oktober 2021 te openen.

Voor de inmiddels 20-jarige Nihat zal dat gelukkig niet meer nodig zijn. “Ik ben uit mijn penibele situatie geraakt, dankzij de steun van vrienden en sociale organisaties. Hulp durven zoeken en praten over mijn problemen heeft mij erbovenop gehaald. Ik ben terug gaan studeren, werk nu met een vast arbeidscontract en huur een tof appartement in Burcht. Ik ken echter nog te veel jonge mensen die op straat leven. Het is vreselijk dat die zich niet veilig kunnen voelen in de stad. Hopelijk vinden ook zij snel de hulp die ze verdienen.”

(Bron: Ilse Prinsen voor Gazet Van Antwerpen, 25 juni 2021)