Ontdek de speech van Conner Rousseau: “We zijn klaar om het land te hervormen!"

Goeiemorgen allemaal.

Vrienden, bedankt om van overal af te komen om samen de schoonste dag van het jaar te vieren

Miranda, Paul, merci u om hier samen met ons een vuist te komen maken voor de gewone mensen. 

En nu we toch bezig zijn met bedanken: een hele dikke merci aan ons fantastisch federaal minister duo: Frank en Caroline!

Merci aan Pascal en aan al onze hardwerkende parlementsleden, burgemeesters, schepenen, gemeenteraadsleden, medewerkers, militanten en sympathisanten.

 

Vrienden,

Als er één ding mij blij maakt is het dit: dat wij opnieuw één en ondeelbaar zijn.

Een onstuitbaar progressief leger dat in ‘24 als één man voor de overwinning strijdt.

Ik zie hoe jullie elke dag jullie nikkel afdraaien. En ik ben jullie daar heel, heel dankbaar voor. 

Dankzij jullie staan we terug op de kaart.

En het beste moet nog komen!

Merci, merci, merci!

 

Vrienden,

We zijn hier vanmorgen samen om het feest van de arbeid te vieren.

En al meer dan honderd jaar doen we dat door in onze stoet door de straten te wandelen.

Als we dezelfde route gedaan hadden op 1 mei 1854 waren we onderweg tientallen textielfabrieken tegengekomen waarin arbeiders bezig waren aan hun 72 uren werkweek tegen een hongerloon.

In augustus van 1854 braken hier in Sint Niklaas zelfs voedselrellen uit. De prijs van de rogge en tarwe was zo hoog en de werkende mensen konden geen brood meer betalen

Vrienden,

Gelukkig is het leven van de werkende mensen in de laatste 150 jaar erg veranderd.

Van werken voor een hongerloon naar een deftige pree.

Van een 72 uren werkweek naar 38 uren mét weekends en betaald verlof.

Van een systeem zonder enige sociale bescherming naar een land met de beste gezondheidszorg en de sterkste sociale zekerheid.

Dankzij wie? Dankzij ons 

Dankzij wat? Dankzij strijd en beleid van de hele socialistische beweging!

En daar mogen we fier op zijn

 

Maar dat is niet de reden dat we hier vandaag samen zijn. 

1 mei is veel meer dan een herdenkingsfeest.

1 mei is de dag waarop wij de werkende mensen in de bloemetjes zetten: alle mensen die elke ochtend in hun auto, op de trein of achter hun bureau kruipen om hun schouders onder ons land te zetten. 

1 mei is de dag waarop we zeggen waarvoor we al gestreden hebben en waarvoor we vandaag aan het strijden zijn. 

Want laten we eerlijk zijn, we leven al in een goed land, maar het kan en moet nog zovéél beter.

Als er twee woorden passen bij Vlaanderen van de laatste 10 jaar is het stilstaan en achteruitgaan.

Veel ouders vrezen dat hun kinderen het minder goed gaan hebben dan zijzelf en ook veel jongeren zijn bang dat zij het slechter zullen hebben dan hun ouders.

Zij vrezen voor hun pensioen, het klimaat en hun welvaart. En eigenlijk is dat zot.

Zeker voor een jonge politicus als ik is dat zot. En ik weiger dat te aanvaarden.

Want de reden is niet dat er geen oplossingen zijn. De reden is dat  de politiek vandaag niet werkt en te veel bezig is met zichzelf.

Almaar ruzie: Vlaanderen tegen Wallonië. Vlaanderen tegen Brussel. Brussel tegen Vlaanderen. Werkgevers tegen de werknemers.

Iedereen verdedigt precies alleen nog de belangen van zijn eigen clubje, maar wie verdedigt nog het algemeen belang?

Ik kan u één ding verzekeren: wij doen daar niet aan mee aan al die zever. Wij doen het anders.

Willen we het geloof in de politiek herstellen, willen niet in een extreem rechtse horrorfilm terechtkomen, willen we ons land samenhouden, dan moet de politiek tonen dat ze wel nog dingen kan veranderen en dat ze wel nog problemen kan oplossen. 

Vrienden, 

We hebben met Vooruit eerst onszelf hervormd en nu zijn we klaar om het land te hervormen.

Om wat krom is weer recht te trekken. Om wat vast zit weer in beweging te brengen. Om eindelijk weer vooruit te gaan!

 

We moeten ons onderwijs grondig aanpakken

Vrienden, ik maak me zorgen over ons onderwijs, grote zorgen. 

Wij hebben geen gas, geen olie en geen diamanten in de grond zitten. 

Wij moeten het hebben van onze hoofden en onze handen. 

Wij zijn een kenniseconomie. 

 

Het niveau van ons onderwijs bepaalt het niveau van onze rijkdom. 

En dat niveau van ons onderwijs… gaat achteruit. 

We hebben steeds meer leraren tekort, jongeren verliezen hun motivatie en de kennis van het Nederlands wordt steeds slechter. 

En de vlaamse regering die die heeft geen plan, die staat stil. 

Vrienden, 

Na jaren van stilstand, na jaren van achteruitgang moeten wij dat onderwijs grondig aanpakken. 

In de eerste plaats door in te zetten op betere kennis van het Nederlands.

Goede kennis van Nederlands van jongs af aan is de basis van een goed onderwijs en verzekert echt gelijke kansen voor elk kind. 

Als wij ervoor willen zorgen dat ieder kind op school goed Nederlands leert dan hebben we natuurlijk ook voldoende leerkrachten nodig. 

Kleuterjuffen staan vaak voor 27 kindjes in de klas terwijl ik Grieks - Latijn kon volgen met vijf.

Die luxe hebben we niet meer. 

We gaan moeten rationaliseren. We moeten ons onderwijs beter organiseren. We moeten in het kleuter - en basisonderwijs investeren.

Zodat die klassen kleiner worden en een kleuterjuf weer tijd heeft om les te geven. 

Vrienden, 

Er is niet alleen het lerarentekort. Er is nog een ander tekort. 

Bedrijven schreeuwen om werkvolk: goede technische profielen, maar ze vinden ze niet. 

Aan politiekers en advocaten hebben we geen tekort, maar aan mensen die met hun handen willen werken wel. 

En hoe komt dat? Omdat wij BSO en TSO nog altijd te weinig waarderen.

En ik wil hier een oproep doen: stop met neerkijken op technische richtingen!

Stop met spreken van ‘zakken’ naar een richting.

Stop met spreken over laagopgeleide tegen iemand die fantastisch werk doet met zijn handen.

Laten we afspreken dat we niet meer spreken over hoog- en laaggeschoold.

Maar over praktisch en theoretisch geschoold en dat we elk talent evenveel respecteren en waarderen. 

Spreken we dat af?

We spreken dat af!

 

Werk moet lonen

Op de dag van de arbeid staan de werkende mensen centraal. Maar voor ons is elke dag, dag van de arbeid. 

Voor ons staan werkende mensen alle dagen centraal. 

En dat is nodig. 

Want sinds een jaar of tien staat de werkende mens steeds meer onder druk. 

Sindsdien wordt het deel van de welvaart dat naar vermogens gaat groter en het deel dat naar de lonen van de mensen gaat kleiner.

Het loonaandeel daalt, het vermogensaandeel stijgt.

Superrijken worden alleen maar rijker en de werkende klasse voelt de druk toenemen. 

Daarom grijpen we in. 

In de federale regering zorgt Vooruit ervoor dat de werkende mens opnieuw zijn eerlijke deel krijgt. 

We verhogen het minimumpensioen, van nu al meer dan 1.500 euro, voor iedere mens die heel zijn leven hard gewerkt heeft. 

We verhogen de minimumlonen, zodat gaan werken meer loont.

En in tegenstelling tot onze rechtse voorgangers hebben we de inkomens opnieuw geïndexeerd en in tijden van crisis de koopkracht van de mensen het beste beschermd van heel de wereld. 

En om dat te betalen hebben we aangebeld bij de grote vermogens, hebben we aangebeld bij iedereen die meer dan 1 miljoen euro aandelen heeft.

En we hebben een eerlijk bijdrage gevraagd. Een bijdrage die tegen volgende jaar een miljard euro zal hebben opgebracht.

En zo zorgen wij dat een groter deel van onze welvaart naar de portemonnee van de werkende mensen gaat.

Zo is het dus voor ons elke dag, dag van de arbeid. 

Zo komen wij elke dag op voor de werkende mensen. 

Maar wij willen meer!

Werken moet méér lonen!

En al zeker in sectoren waar de winsten heel hoog zijn moet het loon van mensen kunnen stijgen boven de index.

De vorige regering heeft de loonnormwet zo streng gemaakt dat werknemers zelfs niet meer kunnen onderhandelen over hogere lonen.

Daarom zeggen wij: deze loonnormwet moet weg! 

Geef werkende mensen de kans om hun lonen echt te doen stijgen!

Geef werkende mensen een eerlijk deel van de welvaart die zij zelf mee maken!

 

Vrienden,

Wij willen niet alleen dat de lonen van de mensen stijgen. 

Wij willen ook dat de mensen netto meer overhouden van dat loon. 

En dus dat de lasten op werk dalen. 

Ik hoor dan altijd zeggen: “Daar is geen geld voor”.

Al jaren moet ik horen “er is geen geld”. 

Is dat zo?

De rijkste mens ter wereld woont niet in Zwitserland, niet in Monaco en niet in de Bahamas, maar in België.

Een groot deel van zijn fortuin zit hier in Belgische vennootschappen op de Louizalaan in Brussel. 

Ik kan u één ding zeggen: hij heeft zijn geld niet naar hier gebracht omdat hij graag frietjes eet. 

Hij heeft zijn geld niet naar hier gebracht omdat hij zot is van Niels Destadsbader. 

Hij heeft zijn geld naar hier gebracht omdat hij België ziet als een fiscaal paradijs. 

Terwijl Deborah de helft van haar loon mag afgeven blijft zijn vermogen buiten schot! 

Zolang ge op miljarden winst op aandelen geenen euro belastingen betaalt, zolang fiscale profiteurs niet eerlijk bijdragen moet er tegen mij niemand komen zeggen dat er hier geen geld meer is. Dat er geen geld meer is voor beter onderwijs, voor hogere pensioenen en voor hogere lonen. 

En dus ja, er moet op termijn een bijdrage komen op meerwaarde uit aandelen, zoals in elk beschaafd Europees land. 

En dus ja, er moet een vermogenskadaster komen zodat we wéten waar het geld zit. 

Willen we blijven investeren in onze pensioenen.

Willen we blijven investeren in gezondheidszorg.

Willen me meer investeren in ons onderwijs, dan moeten de grote vermogens hun deel doen!

En wij zullen daar niet alleen over over toeteren op Twitter.

Wij gaan dat realiseren in een regering!

Meer mensen aan het werk

We helpen mensen vooruit met betere lonen.

We helpen mensen ook vooruit door ze een loon te geven in plaats van een uitkering.

En we helpen iedereen vooruit als we meer mensen aan het werk helpen.  

De welvaartsstaat kan alleen overleven als meer mensen eerlijk bijdragen en meer mensen werken. 

Vandaag worden te veel mensen aan hun lot overgelaten.

Terwijl tienduizenden vacatures blijven open staan, terwijl bedrijven schreeuwen om volk, zoeken tienduizenden mensen al jaren naar werk - zonder succes.

En de Vlaamse regering slaagt er maar niet in om die mensen aan werk te helpen. Ze staat stil. 

En wij gaan de stilstand doorbreken. Daarom hebben we de basisbaan gelanceerd:

- We gaan mensen meer kansen geven;

- We gaan mensen beter begeleiden op maat;

- We gaan mensen beter opleiden.

 

En als dat nog niet lukt dan bieden we ze een job aan met een volwaardig loon. 

Zo beschermen we mensen tegen werkloosheid.

Zo beschermen we mensen tegen armoede. 

Zo helpen we mensen echt vooruit. 

 

Na jaren van stilstand willen wij dit probleem wél oplossen. 

En al die voorspelbare reacties daar zijn de mensen nog nooit beter van geworden. 

Die zullen ons niet tegenhouden vrienden.

We reiken iedereen de hand en zeggen: laat ons allemaal samenwerken in plaats van elkaar tegen te werken. 

Samenwerken om meer mensen aan werk te helpen. 

Om mensen hun leven te verbeteren. 

Om te strijden voor de werkende klasse. 

 

Ik verzeker u vrienden,

op de socialisten, op Vooruit zullen de mensen altijd kunnen rekenen! 

En voor ik eindig vrienden, vraag ik nog een groot applaus. 

Niet voor mij, niet voor ons. 

Maar voor de Deborah’s van deze wereld. 

Voor het personeel van Delhaize dat in grote onzekerheid leeft omdat ze niet weten wat er met hen gaat gebeuren. 

Aan de top van Delhaize heb ik nog een boodschap.

Ik begrijp dat ge de toekomst van uw bedrijf wil verzekeren, maar wilt ge alstublieft ook de toekomst van uw eigen mensen verzekeren?!

 

Vrienden 1 mei was nooit actueler dan nu. 

De socialistische beweging was nooit relevanter dan nu. 

Op ons zulde altijd kunnen rekenen. 

En er is maar één weg, en dat is vooruit!

Ne goeien eerste mei. 

En Rood is troef!

Ga naar Conner Rousseau