LOKAAL: Laten we stil zijn...

Opnieuw verbinden…

Het is een open deur intrappen om te stellen dat de voorbije twee jaar harde, moeilijke jaren waren.

Corona hakte zwaar in op onze samenleving. Op onze gezondheid en op onze mentale gezondheid.

Corona beperkte ook onze vrijheid, onze bewegingsvrijheid, onze activiteiten. 

Maatschappelijk en ook economisch was de impact van deze pandemie ongekend.

Helmut Jaspers, schepen van cultuur (Vooruit): “Terwijl we als gemeente steeds trachten mensen samen te brengen, mensen te verbinden, werd er nu verwacht dat mensen afstand hielden. Dat er niet werd samengekomen. De eenzaamheid liet zowel op sociaal als op emotioneel vlak zijn sporen na. Een periode die nog lang zal blijven nazinderen”.

“Deze isolatie in combinatie met het feit dat velen onder ons tijdens deze pandemie een naast familielid, een goede vriendin of kennis verloren maakten het voor velen nog erger. Zij moesten vaak afscheid nemen van dierbaren in zeer moeilijke omstandigheden.  Een uitvaart met grote beperkingen, een afscheid zonder ‘knuffel’”.

Golf van solidariteit

Maar, langs de andere kant leidde de coronacrisis ook tot een zelden geziene golf van solidariteit en samenhorigheid. Denk maar aan de vele inwoners die stipt om 20 uur ’s avonds massaal applaudiseerden voor de zorgsector.  Denk maar aan de vele vrijwilligers die het beste van zichzelf gaven. Met het maken van mondmaskers, het helpen in de vaccinatiecentra, het opbellen van de meest kwetsbare ouderen, ….

In eerste instantie de zorgsector, maar daarnaast ook zovele zogenaamde ‘essentiële diensten’. Zij zorgden er ondanks alle beperkingen en risico’s voor dat de noodzakelijke diensten en hulp in onze gemeente toch verzekerd bleven.  Of de handelaars, de bakker, de beenhouwer, de kassière in de supermarkt…

In nauw contact met de natuur

Om deze toch wel zeer ingrijpende periode te gedenken, besloten we als gemeente om dit beeld te laten ontwerpen en vervaardigen.  Als blijk van erkenning en dank naar eenieder die tijdens deze crisis het beste van zichzelf heeft gegeven. Maar anderzijds ook als een plek voor overpeinzing en rust.  Een stilteplek.  Waar je ook geliefden die ons ontvielen kan gedenken. Waar je even tot rust kan komen in deze almaar drukker wordende samenleving. Een serene plaats waar je als bezoeker in nauw contact staat met de natuur.

Want als er tijdens de afgelopen periode iets duidelijk is geworden, dan is het wel het belang van ons degelijke gezondheids- en sociale zekerheidssysteem enerzijds en het belang van te wonen in een mooie landelijke, groene gemeente met nog veel prachtige natuur.  Met tal van mogelijkheden om te wandelen en te fietsen en te genieten van de natuur. 

“De plek die we uitkozen voor het plaatsen van dit beeld is dan ook niet zomaar gekozen. Het is hier op Wildert dat we dit najaar met de realisatie van WilderTnis op wandelafstand van het centrum van de wijk een mooie oase van rust en natuur creëren”, aldus nog Jaspers.

En dit beeld van de hand van een gewaardeerde en veelzijdige Essense kunstenares Mieke Sanders neemt daarbij een centrale plek in. Een beeld dat zonder twijfel een mooie aanwinst is van de kunstwerken in onze publieke ruimte.  Een plek voor stilte, rust en troost. Maar ook een plek om van te genieten.