LOKAAL: Joris Vandenbroucke: ‘Hulde aan Pierre De Geyter is áltijd een schoon moment’

Mijnheer de ere-senator, beste Willy

Beste kameraden van Morgenrood, van S-Plus, van de Socialistische Gemeenschappelijke Actie; en alle andere vrienden: goeiemiddag allemaal. Bedankt voor de uitnodiging om uw gastspreker te zijn, aan de vooravond van een heel bijzondere 1 Mei. We weten allemaal wat er op 9 juni staat te gebeuren in ons land.

Los daarvan: dit is altijd een schoon moment. Elk jaar komen we hier samen rond een stuk Gentse geschiedenis. Ónze geschiedenis - van ons, als socialisten. Telkens als hier gezongen wordt, telkens als De Internationale weerklinkt, dan krijgen we ’t warm vanbinnen. Dan voelen we ons verbonden. Dan wéten we waarom we doen wat we doen. Dan wéten we waarvoor we strijden - elk in zijn rol, elk op zijn manier, maar allemaal verenigd rond hetzelfde doel: een solidaire samenleving, waarin niemand aan zijn lot wordt overgelaten.

En we wéten, dat het vandaag meer dan ooit nodig is. Want, kameraden: er waart opnieuw een spook door Europa. Volgens peilingen, dreigt in bijna de helft van de Europese lidstaten een extreem-rechtse partij de grootste te zijn bij de Europese verkiezingen.

Steeds meer mensen willen blindweg een autoritaire leider achternalopen – óók jonge mensen, óók in ons land. Steeds meer mensen overwegen om op extreme partijen te stemmen. Ze worden de kop zot gemaakt met onhaalbare voorstellen. Ze worden belogen over onstuitbare migratie en ‘omvolking’. Ze worden opgezet tegen zowat iedereen die niét blank, christelijk en heteroseksueel is.

Maar nergens waar extremen aan de macht komen, gaan de mensen erop vooruit. Overal, altijd, daalt de welvaart. Wordt de rechterlijke macht aan banden gelegd. Wordt de pers gemuilkorfd. Zijn mensen die zich verzetten niet meer veilig. We zien het in Hongarije, we zien het in Italië… en we lezen het in het programma van Vlaams Belang.

Kameraden: dat gaan we niét zomaar laten gebeuren. Daar zetten wij onze democratische idealen tegenover. Onze inzet. Onze daadkracht.

Te beginnen hier in Gent, waar met Rudy op sociale zaken méér geïnvesteerd wordt in sociaal beleid dan in welke andere centrumstad in Vlaanderen ook. Waar Astrid pionierswerk verricht met haar kordate aanpak van discriminatie en intimidatie.

Maar ook in de federale regering waar Frank een volwaardige nieuwe poot aan onze gezondheidszorg heeft gebouwd, door nu ook psychische zorg veel toegankelijker te maken. Waar Caroline investeert in internationale solidariteit… en de minister van Buitenlandse Zaken compleet in de schaduw heeft gezet met haar duidelijke lijn over de oorlog in Gaza.

Nergens in Europa is de koopkracht zo goed beschermd als in België, waar een regering mét socialisten de automatische index rigoureus toepast; de minimumlonen en -pensioenen heeft verhoogd; en de btw op energie heeft verlaagd.

Het verschil met de Vlaamse regering, zonder socialisten, is duidelijk: minder openbaar vervoer, wachtlijsten in de zorg, te weinig leerkrachten in de klas en 1 miljard besparingen op kindergeld.

De keuze op 9 juni is nog nooit zo helder geweest. Het is vooruit met socialisten, of stilstand en achteruitgang zonder. Ik reken ook op jullie allemaal om ons te helpen, door dat goed uit te leggen aan familie, vrienden en kennissen, op café en elders, in de komende weken.

***

Afsluiten doe ik graag met een oproep aan iedereen die de feministische strijd een warm hart toedraagt. Iedereen hier aanwezig dus, daar durf ik zonder veel schrik van uit te gaan…

U weet dat de Nederlandse tekst van ‘De Internationale’ is geschreven door een vrouw, op een moment dat dat helemaal niet evident was. In 1899, toen Henriette Roland Holst haar versie schreef, waren mannen de baas. Daar viel weinig tegen in te brengen als vrouw… tenzij je én bijzonder getalenteerd én eigenzinnig was.

We zijn ondertussen, gelukkig, een heel eind opgeschoven in de goeie richting. Tóch zijn er vandaag opnieuw conservatieve krachten die ook de emancipatie van de vrouw 100 jaar willen terugdraaien. Ook dát, kameraden, gaan we niét laten gebeuren.

Emilie Claeys was óók zo’n getalenteerde en eigenzinnige vrouw. Een Gentse socialiste en feministe, die rond 1900 vooral strijd voerde voor betere arbeidsomstandigheden voor vrouwen. Sinds ‘Het verhaal van Vlaanderen’ op de VRT is er heel wat te doen rond Emilie Claeys. Volgende week, op 8 mei (de dag voor haar geboortedag), wordt een gedenkplaat te harer ere onthuld aan Ons Huis op de Vrijdagmarkt.

Wij hebben bovendien, met de Socialistische Gemeenschappelijke Actie (en met dank ook aan AMSAB en ZIJkant), een nieuwe ‘award’ in het leven geroepen: de ‘Emilie’. Een beetje zoals de Oscars en de Ensors, maar dan voor mensen en organisaties die zich, in Gent, hebben ingezet voor de gelijkwaardigheid van vrouwen en mannen.

We hebben onze nieuwe award een uurtje geleden officieel gelanceerd, op de Vrijdagmarkt. Je kan er niet naast kijken, heel Ons Huis hangt vol met haar portret. Vanaf nu kan je mensen of verenigingen online nomineren, op www.de-emilies.be. Ik zou zeggen: vooral doén! Laat ons van ‘de Emilie’ een nieuwe, schone socialistische traditie maken. Een symbool van onze onverzettelijkheid in de strijd voor een solidaire samenleving.

***

Kameraden, ik wens u allemaal een gezellige Meiavond. Doseer goed, maak het niet té laat, want morgen is er nog een formidabel feest op de Vrijdagmarkt, zoals u van ons gewoon bent.

Kameraden: Rood is troef! Dankuwel.

Ga naar Vooruit Gent