In de spotlight: Lalynn Wadera

Je bent in Leuven schepen van Onderwijs, Economie, Diversiteit, Openbaar Groen en Stadsgebouwen. Hoe is dit op je pad gekomen? 

Toen ik 18 jaar was, mocht ik voor de eerste keer gaan stemmen. Dat nam ik heel serieus (lacht). Ik heb alle partijen grondig bestudeerd en ik heb verschillende stemtesten ingevuld. Mijn resultaat? Duidelijk SP, het voormalige Vooruit. Ik wist meteen: dit is de partij waar ik mij thuis ga voelen. Dus heb ik me ook direct een partijkaart aangeschaft. Ook toen al was ik erg geëngageerd. Toen nog in het studentenleven (lacht).

Na mijn studies werkte ik als parlementair medewerker voor toenmalig Europarlementslid en fractieleider van de Leuvense gemeenteraad Saïd El Khadraoui. Ik werkte op het hoofdkwartier van de partij in Vlaams-Brabant en Bruno Tobback en Frank Vandenbroucke kwamen geregeld over de vloer. Ik werd daar volledig ondergedompeld in de politiek. Een hele boeiende omgeving om de politiek te leren kennen.

Iemand verwoordde het ooit heel treffend “Leuven: small town, big city.” Dit zegt het eigenlijk heel goed 

Na twee jaar stelde ik me kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ondanks een redelijk onzichtbare plaats ergens in het midden van de lijst, werd ik verkozen door de Leuvenaar. Zes jaar lang zat ik in de gemeenteraad en mocht ik bijleren met Louis Tobback als burgemeester. Een schitterende periode en een goede leerschool. 

Toen de verkiezingen van 2018 voor de deur stonden, voerde ik actief campagne voor Mohamed Ridouani. Een onvergetelijke periode. Ik was net bevallen van mijn derde zoon. In een bloedhete zomer ging ik van deur tot deur huisbezoeken doen met Remus in de buggy of in de draagzak. 

Uiteindelijk behaalde ik een goed resultaat tijdens de verkiezingen en ben ik naar boven gesprongen op de lijst. En kon ik, redelijk onverwacht schepen worden. Ik had eigenlijk net een promotie op mijn vorige job gekregen (lacht). Het was voor mij een sprong in het diepe. Een sprong waar ik nog geen moment spijt van heb gehad.

Als je kansen krijgt, moet je die grijpen. Ik doe mijn werk als schepen enorm graag. Ik ben dankbaar dat ik iedere dag mag meebouwen aan Leuven, de stad waar ik zo van hou. Leuven is echt mijn stad, ik voel me hier thuis. Ik zal hier altijd blijven wonen. 

Schepen van Onderwijs, Economie, Diversiteit, Openbaar Groen en Stadsgebouwen. Dat is een uitgebreid pakket. Hoe zijn deze thema’s met elkaar gelinkt?

Op het eerste zicht lijken het heel diverse bevoegdheden, maar op de één of andere manier zijn ze allemaal met elkaar verbonden. Ik vind het een grote meerwaarde om onderling linken te zoeken en te werken aan kruisbestuiving, daar staat Leuven ook voor bekend. 

De centrale vraag bij alles wat ik doe rond beleid is: geven we kinderen zo meer gelijke kansen? Groeien ze op deze manier uit tot hun volle talent en potentieel? Zorg ik ervoor dat we kinderen in hun kracht zetten?

Je moet durven experimenteren met projecten en thema’s uit hun normale context trekken. Onderwijs is eigenlijk met alles verbonden. Het gaat over de toekomst. Onderwijs en diversiteit zijn ook nauw verbonden met elkaar. Op school ontmoeten kinderen met diverse achtergronden elkaar. Bovendien kunnen scholen hier ook pedagogisch mee aan de slag. Om hen daarin te ondersteunen delen we bijvoorbeeld huidskleurpotloodjes uit, dat maakt het gesprek over diversiteit en huidskleur een stuk eenvoudiger. 

Ook de leefbaarheid van een stad kan je ruim bekijken. Het gaat over plaatsen die aangenaam moeten zijn voor iedereen: jongeren, oudere mensen, gezinnen, …In de gebouwen van de stad kan je samen dingen waar maken. De maakleerplek in Leuven is hier mijn favoriete voorbeeld van. In maakleerplek komen economie, onderwijs en cultuur samen. Leerlingen volgen workshops rond STEM, kunnen geïnspireerd raken door kunstenaars die daar atelier houden. Er zijn co-working-plekken en een laagdrempelige kantine. 

In Leuven telt je toekomst en niet je afkomst. En dat wil ik elke dag waarmaken en daar zet ik me graag elke dag voor in

Ik heb dus een heel divers én boeiend pakket. Het schakelen tussen de verschillende domeinen is soms wel pittig. ’s Ochtends uitwisselen over hoe we bedrijven de nodige ruimte kunnen geven in de stad. In de namiddag een overleg met scholen over hoe we hen kunnen ondersteunen om tijdens corona veilig onderwijs te organiseren. ‘s Avonds op bezoek in een moskee om hen te bedanken voor de bedeling van voedselpakketten tijdens de Ramadan. Dat maakt het ook zo interessant, het is volgens mij een formule voor het realiseren van mooie projecten. 

Leuven heeft zo te horen heel wat te bieden. Hoe kan je Leuven het beste als stad omschrijven?

Iemand verwoordde het ooit heel treffend “Leuven: small town, big city.” Dit zegt het eigenlijk heel goed. Leuven is een compacte stad wat betreft oppervlakte in vergelijking met bijvoorbeeld Antwerpen of Gent. In Leuven vind je heel wat straffe spelers - natuurlijk de universiteit KULeuven, en hogeschool UCLL. En ook Imec. Daarnaast ook bedrijven als Materialize, Guardsquare en Comate. Bedrijven die echt op wereldniveau meespelen. Doordat ze allemaal op een kleine oppervlakte samenzitten, kunnen heel snel linken gemaakt worden.

Leuven kent daarnaast ook een rijke diversiteit met  ongeveer 170 verschillende nationaliteiten: buitenlandse studenten, nieuwkomers en ook expats. Die diversiteit zien we echt als een kracht. Dat is verbinden boven verdelen, in alles wat we doen. En die aanpak loont. De presentatie van Stadsmonitor toont aan dat Leuvenaars - van alle inwoners in centrumsteden - het meest tolerant zijn tegenover andere culturen. 

Ik probeer alles als een leermoment te zien. Ik wil altijd groeien. Ik wil altijd leren uit een situatie.  

Leuven is ook echt een stad die sterk inzet op verbinding - bijvoorbeeld door de vele netwerken die we hebben. Zo is er het onderwijsnetwerk Samen Onderwijs Maken. Of Leuven2030, het netwerk dat zich inzet voor een klimaatneutraal Leuven. Onze burgemeester heeft jaren geleden de beweging naar deze netwerken ingezet - een verstandige keuze. Want je geeft verantwoordelijkheid aan de deelnemers, samen werk je aan een gemeenschappelijk doel. En het resultaat is knap, want dankzij de verbinding versterken de partners elkaar. 

Leuven kent ook veel straffe, geëngageerde inwoners. Door de coronacrisis kwam dit nog meer naar boven. Zo was er bijvoorbeeld “Leuven helpt”, een platform om andere Leuvenaars te helpen of om zelf hulp te zoeken.

Elke stad kent ook uitdagingen. Wat is momenteel de grootste uitdaging in Leuven?

De komende maanden zullen we in ieder geval heel sterk inzetten op relance. In Leuven willen we iedereen aan boord - van jong tot oud. De voorbije maanden waren voor veel mensen erg zwaar - eenzaamheid, leerachterstand, psychische klachten, noem maar op. Dat willen we wegwerken en daar gaan we keihard aan werken. 

Ik kijk op naar mensen die op de barricades gaan staan. Mensen die de strijd durven aangaan en niet bij de pakken blijven zitten

Leuven is een hele fijne stad om te wonen - een groene, sociale stad met veel voorzieningen (sportinfrastructuur, scholen, cultuur, enz.). En met een bloeiende economie. Daardoor willen velen hier wonen - de keerzijde van de medaille is bijgevolg dat de woningprijzen hoog zijn, zeker voor alleenstaanden en jonge gezinnen. Dat is een hele uitdaging - waar we binnen de mogelijkheden die we als stad hebben sterk op inzetten. 

Wat zijn voor jou de mooiste plekjes in Leuven?

De vijvers van Bellefroid in Wilsele, een prachtig stukje natuur dat sinds twee jaar toegankelijk is. Daarvoor was het in handen van particulieren. Nu brengen we dit bij de Leuvenaar. Het is een absolute aanrader: een parel om te wandelen en om met kinderen naartoe te gaan. 

Voor ik het vergeet: aan het station van Leuven heb je ook Bellevue, een fijne speeltuin voor kinderen met een zandbak  waar ze kunnen spelen. Ook De Hoorn - een restaurant / cafés - is een aanrader. Als de zon schijnt en met het uitzicht op het Sluispark, heb je het gevoel dat je op vakantie bent. 

Tijd voor een aantal persoonlijke vragen. Waar zet jij je iedere dag voor in?

De centrale vraag bij alles wat ik doe rond beleid is: geven we kinderen zo meer gelijke kansen? Groeien ze op deze manier uit tot hun volle talent en potentieel? Zorg ik ervoor dat we kinderen in hun kracht zetten? Dat is waar ik het allemaal voor doe. 

Ik was net bevallen van mijn derde zoon. In een bloedhete zomer ging ik van deur tot deur huisbezoeken doen met Remus in de buggy of in de draagzak

In Leuven telt je toekomst en niet je afkomst. En dat wil ik elke dag waarmaken en daar zet ik me graag elke dag voor in. 

Wanneer was je het meest gelukkig?

Ik zie mijzelf als een gelukkig persoon. Ik probeer gelukkig te zijn met wat het leven mij brengt. Ik kan dus heel wat opsommen hier. Ik probeer alles als een leermoment te zien. Ik wil altijd groeien. Ik wil altijd leren uit een situatie.  

Als ik toch een moment moet kiezen, neem ik er drie - namelijk de geboortes van mijn zonen Basiel, Cesar en Remus. 

Wat is voor jou het dieptepunt van ellende?

Ik zie de mensen in mijn omgeving graag zorgeloos en gelukkig. Als ze dat niet zijn, dan heb ik het daar moeilijk mee, en valt me dat zwaar. En menselijk leed, zeker als het over kinderen gaat. Dat machteloze gevoel. Verschrikkelijk vind ik dat. 

Wie zijn jouw helden? 

Ik kijk op naar mensen die op de barricades gaan staan. Mensen die de strijd durven aangaan en niet bij de pakken blijven zitten. Zoals Alicia Garza, mede-oprichtster van de BLM-beweging. Of Alexandria Ocasio-Cortez. Zij zet zich in de VS in voor gelijke kansen in het onderwijs en gezondheid. Tegelijk strijdt ze voor een beter klimaat.

Daarnaast kijk ik erg op naar mensen met een eigen stijl, die verbindend zijn en zo meewerken aan een mooiere wereld. Jacinda Ardern, de premier van Nieuw-Zeeland bijvoorbeeld. Haar motto is: ‘be kind, be strong’. Dat vrouwelijk leiderschap, die verbinding en die openheid. Op deze manier boekt ze beleidsmatig hele straffe resultaten. Dat vind ik erg knap. En ze heeft ook jonge kinderen. Dat vind ik erg inspirerend :-)

Dichter bij huis denk ik aan Caroline Pauwels, de rector van VUB. Haar essay ‘ode aan de verwondering’ is een van mijn lievelingstukken. Het gaat ook over openheid, over met een open blik naar de wereld kijken en bijleren van wat je op je weg tegenkomt. Met haar zou ik eens graag gaan uit eten (lacht).

Wat is je meest typerende eigenschap?

Enthousiasme (lacht). Oh, en leergierig. Ik ben gulzig om te leren en om te groeien. Ik praat ook graag met mensen. Corona was daarom een minder fijne periode. Als beleidsmaker hoor ik graag waar mensen wakker van liggen. Ik heb ontmoetingen nodig om gevoed te worden. Het afgelopen jaar gebeurde dit wel online of toevallig op straat. Dat is niet helemaal hetzelfde. (Heel enthousiast) Ik kijk er zo naar uit om terug meer buiten te komen in Leuven.  

Ik ben dankbaar dat ik iedere dag mag meebouwen aan Leuven, de stad waar ik zo van hou

Als laatste vraag om af te sluiten, wat zijn je plannen voor deze zomer? 

(Opnieuw heel enthousiast). Eindelijk kan ik opnieuw plannen maken. Ik ga echt veel leuke dingen doen: op restaurant gaan in Leuven, op vakantie met mijn gezin, een trouwfeest van een vriendin, Pukkelpop … Ik kijk hier echt zo naar uit. Ik wil mensen zien, zeker in Leuven. Door corona leer je echt wat belangrijk is in het leven, en die dingen zijn eenvoudig - samen zijn met de mensen die ik graag zie. 

Wat ik het meeste gemist heb en waar ik het meeste nood aan heb zijn kleine dingen: babbelen met vriendinnen, goed lachen en een glas wijn drinken. Dat is ook wat ik vooral ga doen (lacht). 

Ga naar Nieuws Vooruit