Hannes: "De Vlaamse regering doet te weinig om kwetsbaren te beschermen"

Een meisje van 6 maanden overleed aan een hersentrauma dat ze opliep in een crèche waarover Kind en Gezin al een lange reeks klachten had ontvangen. Ouders hadden onder meer gemeld dat hun kinderen klappen kregen, ondervoed thuiskwamen of blauwe plekken hadden. Op een tijdelijke schorsing van de vergunning in 2016 na, omdat een elektriciteitsrekening niet was betaald, was er nog nooit ingegrepen.

Het dossier van de crèche in Mariakerke is geen alleenstaand geval. Er zijn meer dan veertig zorgwekkende dossiers bekend. Vlaams Minister van Welzijn Wouter Beke (CD&V) werd keer op keer gewaarschuwd. In de pers en in het parlement werd hij aangemaand om actie te ondernemen, omdat de veiligheid van kinderen in gevaar was. Zonder resultaat. Tot er een drama gebeurde.

Hoeveel drama’s moeten er nog gebeuren? Bestaat er nog zoiets als politieke verantwoordelijkheid?

Het probleem zit dieper. Toen ik Beke afgelopen april naar aanleiding van het zoveelste schrijnende voorval in een woonzorgcentrum voor de zoveelste keer vroeg of hij kon garanderen dat de kwaliteit van de zorg voor ouderen in orde was, antwoordde hij: geen zorgen, de zorg­inspectie controleert. Enkele maanden later bleken tientallen dementerende bejaarden in mensonterende omstandigheden te zijn achtergelaten in een voormalig woonzorgcentrum in Geraardsbergen. Niemand had de situatie van de bewoners opgevolgd na de sluiting. En daar zaten ze dan.

(Het artikel gaat verder onder de Facebookpost.)

Facebook

Een virus? Geen zorgen!

Afgelopen zomer werd een rusthuisbewoner vermoord in een woonzorgcentrum in Anderlecht. Al 6 jaar was er sprake van ernstige problemen: de ouderen werden aan hun lot overgelaten en kregen amper de zorg die ze nodig hadden. Toch gebeurde er niets. Le Clos Bizet lokt nog steeds nieuwe bewo­ners met de belofte van comfortabele en kwalitatieve zorg.

 LEES OOK  Conner Rousseau: "Zorgen voor senioren en winst maken gaan niet samen" >

Toen mijn collega Freya Van den Bossche begin 2020 aan Beke vroeg of onze woonzorgcentra voorbereid waren op een virus zoals dat in Wuhan, was zijn lacherige antwoord: geen zorgen, onze woonzorgcentra zijn voorbereid, onze zorginspectie controleert. Enkele weken later bleken onze woonzorgcentra totaal onvoorbereid en ontrolde zich een van de grootste drama’s uit onze naoorlogse geschiedenis, met duizenden doden als gevolg­.

De fout van een ander

De zorg voor kinderen en ouderen is de belangrijkste verantwoordelijkheid van de Vlaamse regering. Toch faalt ze daarin. Al bij de doorstart van deze meerderheid trok ik aan de alarmbel. Ik deed dat in het parlement. De inspectiedienst deed dat toen ze hun controleurs en controles zagen afnemen door besparingen. De ouders deden het toen ze niet meer zeker­ waren over de veiligheid van hun kinderen, de kinderen van de ouderen toen ze inzagen dat de zorg voor hun vader of moeder tekortschoot. En terwijl er in het parlement, binnen de oppositie en de meerderheid, vanuit het middenveld en in de brede samen­leving, een breed draagvlak is om strenger op te treden tegen hardleerse recidivisten, blijft de minister passief: geen zorgen, Kind en Gezin controleert, of: de zorginspectie is ermee bezig.

Het ziet ernaar uit dat minister Beke­ ook nu de paraplu zal opentrekken. Ik lees of hoor nergens oprechte excuses voor fouten die werden gemaakt, het is vooral weer de fout van een ander. Hoeveel drama’s moeten er nog gebeuren? Bestaat er nog zoiets als politieke verantwoordelijkheid? Hoelang zullen de andere meerderheidspartijen de zorg voor kinderen en ouderen nog aan Beke toevertrouwen?

Hannes Anaf - Vlaams parlementslid Vooruit