LOKAAL: Astrid De Bruycker over sociale werkers: ‘Gewone buitengewone mensen met een groot hart’

Positieve impact op drie niveaus

Volgens Astrid hebben al die sociale werkers een positieve impact in/op onze samenleving op drie niveaus.

“Ten eerste: door de mensen met wie ze werken toegang tot rechten te garanderen. We zetten daar samen goeie stappen vooruit in. Maar op sommige vlakken wordt het ook moeilijker. Sociale werkers krijgen steeds vaker te maken met complexe problematieken. Of de drempel wordt verhoogd, zoals bijvoorbeeld door de beslissingen van de Vlaamse regering over het betalend maken van inburgeren, en strengere taalvereisten voor sociaal wonen. Of de uitstap uit Unia, en de valse start van het Vlaams Mensenrechteninstituut.”

Een tweede niveau is dat van het beleid. “Sociale werkers houden beleidsmakers scherp door te wijzen op wat beter kan (moét) voor kwetsbare groepen die het moeilijk hebben om zelf hun gedacht te zeggen. Sociale werkers zijn onze ‘kanaries in de koolmijnen’: de eersten die maatschappelijke tendensen en problemen opmerken en ons die signaleren. Dat helpt om zaken structureel te veranderen. Denk bijvoorbeeld aan de signalen over discriminatie op de huurmarkt en de arbeidsmarkt, die mee aan de basis liggen van onze praktijktesten.”

Tot slot is er een derde, minder zichtbaar niveau: hoe ze ook een positieve maatschappelijke impact hebben op hun omgeving. “Want we hebben iederéén nodig. Veel van onze omstaandertrainingen werden (en worden) bijvoorbeeld ook gevolgd door sociaal werkers. Op die manier verspreidt solidariteit zich als een olievlek: hoe meer mensen reageren, hoe duidelijker het wordt dat we sommige dingen niet pikken. Sociaal werkers spelen daarin een cruciale rol.”

‘Sociale werkers blijven soigneren!’

De conclusie is duidelijk: “Zonder het werk van al die sociale werkers zouden we niet staan waar we al staan. Je moet sterk in je schoenen staan als sociaal werker, maar je hoeft niet per se een olifantenvel te hebben. De extra aandacht zal deugd doen. Maar méér nog dan deze ferme schouderklop moeten we onze sociale werkers blijven soigneren. Laat dát dan maar de kernboodschap zijn vandaag. Ze hangt, bij wijze van spreken, al jaren boven mijn bed. Tóch is het goed om daar allemaal af en toe eens aan te worden herinnerd. Ook dát houdt ons scherp.”