Karolien Eens: “We moeten jonge vrouwen duidelijk maken dat ze niet moeten onderdoen, ga ervoor”

Wie is Karolien Eens?  - Sinds 1 januari 2022 burgemeester van Tessenderlo voor Vooruit - Advocate - 42 jaar

Karolien, wanneer ben je begonnen met politiek?

Op een bepaald moment zijn een aantal zaken gebeurd in Tessenderlo waar ik van dacht: ‘Wat zijn ze nu toch aan het doen?’ Ik heb een paar dagen gefoeterd en mij afgevraagd: ‘Allez, hoe komt dat nu?’ En na 3 dagen besloot ik: ‘Nu ga ik in de politiek, want zo gaat het niet’ (lacht). 

Wat bedoel je met een aantal zaken? 

Het ging toen, en daar ligt mijn hart ook, over een stuk domein dat ze hebben ingekleurd als kmo- zone. Dat was een open, groene ruimte en dat bedrijventerrein paste daar echt niet. Het was toen al beslist, dus dat kan je niet meer terugdraaien. Maar dat is een van de grootste redenen geweest dat ik niet langer aan de zijlijn wilde staan. Niet alles mag voorgaan op groene ruimte. 

En toen? 

Ik had eigenlijk niets met politiek. Ik ging kijken bij welke partijen ik mij goed voelde en ik kwam altijd uit bij sp.a, nu Vooruit. Ik geloof zelf heel fel in het motto ‘de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen’. 

Ik geloof zelf heel fel in het motto ‘de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen.

Ik heb de voormalige burgemeester, Fons Verwimp, opgebeld en gevraagd of ik bij de partij kon. We zijn dan eens gaan eten en zodus (lacht). 

Ik zat een tijdje in het bestuur en ik stond op de lijst in 2012. Ik werd meteen verkozen als gemeenteraadslid. Ik nam de functie over van een schepen die toen met pensioen ging. Ik werd opnieuw verkozen na de vorige gemeenteraadsverkiezingen en werd schepen van Openbare Werken en Jeugd. Nu volg ik Fons op als burgemeester. Het is allemaal heel snel gegaan. Ik heb het geluk gehad dat het tijd was voor verjonging. Soms is het een kwestie om op het juiste moment ergens te zijn. 

(Het interview gaat verder onder de foto.) 

Foto van © Luc Daelemans

Openbare Werken en Jeugd. Zijn dat thema’s die je meeneemt als burgemeester? 

Ik wil graag al mijn thema’s meenemen, maar dat kan helaas niet. Openbare Werken heb ik overgelaten aan onze nieuwe schepen, Wouter Janssen. Jeugd heb ik gehouden omdat ik dichtbij de jeugd wil staan. Ik heb zelf altijd in de scouts gezeten en ik voel me echt thuis in het verenigingsleven. 

(Het interview gaat verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Wat staat er op de planning voor kinderen en jongeren in Tessenderlo? 

Op dit moment zijn we een grote speeltuin aan het inrichten. Die moet klaar zijn in juni. In die speeltuin staat ook een gebouw dat specifiek zal dienen voor onze speelpleinwerking. 

We hebben ook de Penarol-site, dat was vroeger een voetbalterrein. De bedoeling is om de gebouwen die daar staan te gebruiken voor de scouts van Engsbergen. We gaan die site helemaal opnieuw inkleden. De rest van de site wordt openbaar en we maken een klein landschapspark waar de Engsbergenaar kan fietsen, wandelen en picknicken. 

Zo kan ik wel honderden projecten opnoemen. We zijn ook bezig met een applicatie voor onze jongeren. Nog een grote uitdaging, die we hopelijk deze legislatuur nog kunnen aanpakken, is het bouwen van een echte fuifzaal. We hebben in Tessenderlo wel wat buurthuizen, maar we willen een groter cultureel centrum: een fuifzaal op maat van jeugdverenigingen die helemaal in orde is. We hebben daarom ook een fuifbeleidgroep opgericht binnen de jeugdraad waar we beslissen wat nodig is: security, geluid, grootte van de zaal, … Als er dan een gebouw vrijkomt, kunnen we snel schakelen. 

Ik wil echt leven en dynamiek brengen in het jeugdbeleid. Als burgemeester blijf ik mij daarom met hart en ziel inzetten voor jongeren. Vroeger draaide het wat meer op routine. Dat is ook niet verkeerd, maar een ambetante wind zoals ik kan geen kwaad (lacht). 

Ik wil echt leven en dynamiek brengen in het jeugdbeleid. Als burgemeester blijf ik mij daarom met hart en ziel inzetten voor jongeren.

Een ambetante wervelwind?

(Lacht) Ik ben een doordrammer. Ze zeggen in Tessenderlo: ‘als ze het in haar kop heeft, heeft ze het niet in haar gat’. De mensen die met mij samenwerken weten dat. Ik ben heel gedreven en dat wil zeggen dat mijn collega’s mee moeten op die wervelwind. Ik kan mij inbeelden dat dat soms ambetant is. 

In Vlaanderen zijn er 43 vrouwelijke burgemeesters, op een totaal van 300. Je bent ook de eerste vrouwelijke burgemeester van Tessenderlo. Wat doet dit met jou? 

Daar ben ik natuurlijk trots op. Wanneer je denkt aan een burgemeester, denk je nog te vaak aan een statige en oude man. Dat is jammer. Want de maatschappij bestaat niet alleen uit statige mannen. Er zijn ook jonge mama’s en jongeren die hun visie kunnen uitdragen in de maatschappij vanuit een andere invalshoek. Daarom ben ik blij dat ik burgemeester ben. Veel jonge vrouwen kunnen zich met mij identificeren omdat ze zien ‘ah, de burgemeester staat ook aan de schoolpoort, zij loopt hier ook met haar kinderen in de winkel.’

Ik vind het belangrijk dat de juiste mensen op de juiste plaats zitten. Dat mag niet afhankelijk zijn van je geslacht. We moeten dus sterk blijven inzetten op sensibilisering, dat vrouwen even goed zijn als mannen. Er zijn natuurlijk verschillen, maar een vrouw kijkt vaak vanuit een heel andere hoek. In management bijvoorbeeld, als je mama bent, vind ik je sowieso al een goede manager. Een goed evenwicht, daar moeten we voor zorgen. 

Ik vind het belangrijk dat de juiste mensen op de juiste plaats zitten. Dat mag niet afhankelijk zijn van je geslacht.

Hoe pakken we dat aan? 

We moeten aan jonge vrouwen duidelijk maken dat ze niet moeten onderdoen, ga er gewoon voor en laat je niet doen. Vrouwen staan nog te vaak voor de spiegel met het idee: ‘Ik zie er slecht uit, doe ik het wel goed? Ik ga niet te veel tamtam maken en mij vooral niet in the picture zetten.’ Vrouwen moeten zich echt meer op de voorgrond durven te plaatsen.

Er zijn ook nog veel CEO’s die bij een sollicitatie kiezen voor een man. Als ze kiezen voor een vrouw, zijn ze bang dat ze zwanger zal worden en ze haar moeten missen. Als die vrouw kinderen heeft, moet ze vaker thuis blijven als haar kinderen ziek zijn. Dat is eigenlijk niet eerlijk. Dat maakt dat vrouwen soms niet kunnen doorgroeien, simpelweg daarom.

Op dat punt moeten we zeker nog veel doen en zorgen voor een evenwicht. Ik denk dan aan meer promoten dat mannen ook meer thuis blijven voor hun kinderen. We moeten ook zorgen voor gelijke lonen voor dezelfde job. Dat dit nog geen realiteit is, kan ik echt niet snappen. Dat is absurd. 

Jij zit nu sinds 1 januari 2022 als burgemeester op de juiste plaats? 

Ja, een dikke maand nu en alles valt stilaan in zijn plooi. In het begin was het een beetje chaos. Iedereen wil je zien en je moet nog een nieuwe routine zoeken. Een nieuwe functie, nieuwe bevoegdheden, nieuwe dossiers, dat is inwerken natuurlijk. Ik kan de vorige burgemeester altijd bellen voor raad, maar hij was ook heel duidelijk: ‘Doe het zelf want jij doet het anders dan ik.’ Uiteindelijk is dat ook zo. Ik moet mijn eigen weg zoeken. Ik heb ook heel gemotiveerde medewerkers die mij daarin ondersteunen, dus dat komt dik in orde. 

In het begin is ook alles enorm spannend. Toen het pas bekend was, 3 maanden geleden, heb ik een week niet geslapen. Puur van de stress. Nu denk ik: ‘Ik doe wat ik doe en ik ga er keihard voor gaan.’ 

Ik moet mijn eigen weg zoeken. Ik heb ook een heel getalenteerde medewerkers die mij daarin ondersteunen, dus dat komt dik in orde.

Ik had vooral een beklemmend gevoel over mijn publieke rol. Moet ik altijd bereikbaar zijn? Kan ik nog met vrienden op café gaan? Kan ik nog met mijn jogging naar de winkel? Iedereen kent het wel: ergens even stilstaan met de auto om vlug iets te gaan halen. Nu zal het snel online staan. Ik ga blijven wie ik ben en dat moet maar goed zijn (lacht).

Wat vind je het leukste aan burgemeester zijn? 

Wat ik altijd leuk vind, is het contact met mensen en het gevoel dat je krijgt als je iemand verder kan helpen. Daarom ben ik vroeger in de advocatuur gestapt. Dicht bij de mensen staan, dat is voor mij het belangrijkste. 

Ik vind het belangrijk om naar de mensen te stappen en te vragen: ‘Hoe gaat het?’ Daar haal ik energie uit. Soms kan je niet meteen iets doen want je stoot ook op limieten zoals reglementen en budgetten. Maar als je oprecht en geïnteresseerd luistert naar mensen, voelen ze zich gehoord en dan ga ik ook met een fijn gevoel naar huis. 

Wat is de grootste uitdaging binnen Tessenderlo?

We zitten sowieso met een fusie tussen Tessenderlo - Ham. Dat is een grote uitdaging. Maar communicatie vind ik ook belangrijk. 

Ik wil een duidelijke lijn in onze communicatie krijgen en mensen dichter bij het gemeentebestuur brengen. Tijdens de vorige legislatuur heeft de deur hier altijd opengestaan en dat zal zo blijven. Maar voor sommigen ligt de drempel om langs te komen te hoog. Ook die mensen moeten we bereiken zodat ze interesse krijgen in alles wat we met de gemeente doen. 

Voor sommigen ligt de drempel om echt langs te komen te hoog. Ook die mensen moeten we bereiken en interesse krijgen in alles wat we met de gemeente doen.

Een gemeentebestuur ligt vaak ver van mensen. Kijk maar naar mij, ik was voordat ik in de politiek stapte niet bezig met wie in het gemeentebestuur zat. Tot wanneer iets niet goed gaat, dan ga je eens kijken. Maar je moet ook een connectie hebben met je gemeente als het goed gaat. Als ik zie hoe hard onze medewerkers hier werken, wil ik dat laten zien. Dan krijgen de mensen die dat merken ook een beter gevoel.

Is dat nodig? 

Ik merk dat heel wat mensen niet tevreden zijn. Dat komt volgens mij vooral ook door negatieve communicatie. Die wil alleen maar triggeren. Ik noem dat “communicatie voor ramptoeristen”. Vaak zijn dat sensationele titels die de inhoud van het artikel niet eens dekken. Als mensen die titel lezen, denken ze: ‘hoe is het mogelijk?’ Maar als je het artikel effectief leest, valt het allemaal wel mee. 

Natuurlijk heeft niet iedereen het even gemakkelijk, maar van die constante stroom word je vanzelf negatief als je niet weerbaar genoeg bent. Op de lange duur ben je niet content meer, maar is er eigenlijk geen reden. Je kan ook niet zomaar alle individuele belangen van mensen dienen, dan geraak je nergens. Je moet er als politieker zijn voor het algemeen belang. 

Dat is bijvoorbeeld zo bij de klimaatcrisis. Sommige mensen geloven de ernst van de zaak niet of zijn daar totaal niet mee bezig. Ik ben daar bezorgd over. We moeten iets doen. Als je dan iets doet, bijvoorbeeld het plaatsen van bomen in een berm, zeggen mensen al snel: ‘niet voor mijn voordeur!’ Sorry, maar dat kan gewoon niet meer. 

Ik ben altijd degene die zegt: ‘dat gaat niet bestaat niet.’ Lukt het niet om een oplossing te vinden? Zoek dan een andere weg.

(Het interview gaat verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Voor welke 3 zaken ben je vandaag dankbaar? 

Voor het feit dat de mensen rondom mij gezond zijn: ik heb mijn mama en papa nog, ik heb gezonde kinderen en een gezonde man. Daar ben ik erg dankbaar voor.

Ik ben ook blij dat ik in België woon. Mensen klagen soms steen en been, maar ik kan mij geen ander land bedenken waar ik wil wonen. Alles is voor verbetering vatbaar, maar alles is hier wel goed geregeld. We mogen echt niet klagen als je dat vergelijkt met Syrië of Afghanistan waar mensen honger lijden en er geen gezondheidzorg is.

Als laatste ben ik dankbaar dat ik zoveel kansen heb gekregen. Dat mijn ouders daarvoor hebben gezorgd. Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn ouders hebben keihard moeten werken om mij te kunnen laten studeren.

Ik ben ook blij dat ik in België woon. Mensen klagen soms steen en been, maar ik kan mij geen ander land bedenken waar ik wil wonen.

Zijn er helden waar je naar opkijkt?

Ik kijk erg op naar mijn papa. Hij heeft mij geleerd om positief te zijn. Dat heb ik met de paplepel meegekregen: ‘Niet zagen kinneke, Vooruit’ (lacht). Die veerkracht is onbetaalbaar. Daar geraak je zo ver mee. Het komt wel goed en als het niet goedkomt, zoek ik naar een andere oplossing. Dat basisvertrouwen heb ik van mijn papa meegekregen en dat is heel belangrijk.

Mensen die elke dag moeten vechten om te overleven en die zorg dragen voor hun kinderen in de meest moeilijke omstandigheden zijn voor mij ook helden. Ook iedereen die zich inzet voor onze maatschappij: als vrijwilliger, in de zorg, in verenigingen,... 

Dat kloppend hart is zo belangrijk. Als je dat niet hebt en alleen de centen telt, leef je in een maatschappij waar ik niet wil wonen.

Wat is je meest typerende eigenschap? 

Ik heb het aan mijn vrienden en aan mijn ouders gevraagd via WhatsApp (lacht). Daar komt altijd hetzelfde uit: als Karolien iets wil, gaat ze ervoor en zoekt ze naar een oplossing. 

Ik heb ook een enorm rechtvaardigheidsgevoel. Ik ben vaak bezorgd om andere mensen en ik kan mij machteloos voelen omdat ik sommige dingen niet kan oplossen op grote schaal, bijvoorbeeld armoede in Afrika. 

Wat is je motto?

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik zal het wel kunnen.” Dat is mijn Pipi Langkous motto.

Mijn Pipi Langkous motto? ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik zal het wel kunnen'.

Waar zie jij jezelf binnen 5 jaar? 

Dat is een moeilijke vraag. Ik hoop dat ik dan nog steeds burgemeester ben. Als dat niet zo is, dan hoop ik dat ik ook op een plaats zit waar ik van waarde kan zijn voor de maatschappij. Wat je ook doet. Je moet leren content zijn, dan ben je altijd gelukkig. Nog iets dat ik van mijn papa geleerd heb (lacht). 

 

Ga naar Nieuws Vooruit