Hannelore: “Slachtoffers van seksueel geweld hebben nood aan échte hulp, tot in de rechtbank als het moet”

Hannelore: “Laat slachtoffers niet in de kou staan 'when things get tough'“

Het stond deze week nog maar eens in de krant: 1 op 13 medewerkers krijgt te maken met ongewenst gedrag op de werkvloer. Dat zijn schrijnende cijfers. 

Fractieleider Hannelore Goeman: “Een baas die ‘s avonds opdringerige berichtjes stuurt, een assistent die je examenvragen belooft in ruil voor seks of een regisseur die je ongevraagd gênant vastpakt in ruil voor een grote carrière in de showbizz. Eerlijk? Geen enkele vrouw schrikt nog op bij het horen van deze verhalen.”

(Het artikel gaat verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Steeds hetzelfde mechanisme

Seksueel grensoverschrijdend gedrag is een groot probleem waar te veel vrouwen mee te maken krijgen in hun leven. “Je ziet steeds hetzelfde mechanisme: het gaat om mannen met macht die denken dat ze hun goesting kunnen doen, die denken dat ze zich alles kunnen permitteren en daar mee wegkomen. En weet je wat het ergste is? Ze komen er gewoon mee weg”, zegt Hannelore.

Meldpunten

Vrouwen hebben schrik omdat die mannen macht hebben. Ze vrezen voor hun carrière, voor hun doorgroeikansen binnen de organisatie en voor hun veiligheid. Hannelore: “Er zijn meldpunten waar vrouwen terecht kunnen. Maar het is heel intimiderend om een klacht in te dienen, zeker binnen je eigen werkomgeving of organisatie. Je moet als vrouw zeker weten dat het ook echt zin heeft, dat er echt naar je verhaal wordt geluisterd en dat iemand het voor jou zal opnemen.”

“Je moet als vrouw zeker weten dat het ook echt zin heeft, dat er echt naar je verhaal wordt geluisterd en dat iemand het voor jou zal opnemen.”

Psychiater Peter Adriaenssens suggereerde deze week in De Afspraak een onafhankelijk extern Vlaams meldpunt om grensoverschrijdend gedrag te melden. Binnen de Vlaamse Genderkamer bestaat al zo’n meldpunt, maar volgens de Vlaamse regering is dat onbekend bij de bevolking. De Vlaamse regering stelt een extra meldpunt voor binnen het nieuw Vlaams Mensenrechteninstituut (VMRI), dat in 2023 het licht moet zien. 

Een extra meldpunt is niet de oplossing

Voor Hannelore is dit geen oplossing op lange termijn: “Wat vrouwen zich afvragen is: ‘Is er een plek die mij echt zal helpen als ik slachtoffer word van grensoverschrijdend gedrag?’

Een meldpunt dat onder het VMRI valt, kan geen bindende uitspraak doen en ook geen rechtsbijstand geven aan slachtoffers. Dat is geen oplossing. Want vrouwen die klacht indienen zullen er uiteindelijk alleen voor staan when things get tough. Ze worden geconfronteerd met mannen die hun fout niet willen inzien, laat staan toegeven.

Op federaal niveau staat het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen slachtoffers bij van start tot finish.” Hannelore pleit dan ook voor een intensieve samenwerking met het Instituut.

“Het VMRI moet minstens even ver kunnen gaan. Het meldpunt moet meer worden dan een duur paradepaardje. Vrouwen hebben absoluut geen boodschap aan politieke spelletjes. We moeten voor oplossingen gaan die hen écht helpen, tot in de rechtbank als het moet.”

Freya: “Jongeren met problemen moeten snel iemand aan de telefoon krijgen”

De Kinder- en Jongerenhulplijn Awel had in 2021 28.886 gesprekken. Dat zijn 2 procent meer oproepen dan in 2020. Kinderen en jongeren hebben nood aan een luisterend oor. 

De nood aan een gesprek is enorm

Vlaams parlementslid Freya Van den Bossche pleit ervoor om zoveel mogelijk jongeren te bereiken en hen zo snel mogelijk te ondersteunen: “De cijfers van Awel leren ons dat jongeren steeds meer de weg vinden naar een plaats waar ze hun verhaal kunnen doen. Dat is positief, maar nog steeds is de vraag om iemand aan de telefoon te krijgen groter dan het aanbod. Er zijn nog altijd te veel jongeren die bellen naar een hulplijn, maar niemand te horen krijgen.”

Hoewel de capaciteit wat werd uitgebreid, blijkt de nood nog altijd groot te zijn. “Vooruit vindt het belangrijk dat jongeren snel iemand aan de lijn krijgen of meteen met iemand kunnen chatten”, gaat Freya verder. “Een tweede keer durven ze vaak niet meer te bellen.”

(Het artikel gaat verder onder de Facebookpost.) 

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Ook jongens bereiken

Het verslag van Awel laat ook zien dat ze veel meer meisjes bereiken dan jongens. “Slechts 1 op de 5 bellers of chatters is een jongen. Toch zitten zij ook vaak met problemen en vragen. De Vlaamse regering moet dringend meer doen om ook hen te bereiken. Enkel flyers van Awel ophangen volstaat niet. Ik denk bijvoorbeeld aan het inzetten van brugfiguren of in gesprek gaan met mensen die echt weten hoe we jongeren bereiken.

Kinderen en jongeren bellen het meeste over hun somberheid, angst, spanning, depressie en ook met heel concrete gedachten over zelfdoding. “Als een jongere belt met deze problemen, kan een gesprek enorm helpend zijn. We moeten daarom snel ingrijpen.”

Zo zorgen we ervoor dat alle kinderen en jongeren met twijfels of vragen hun telefoon nemen en van zich laten horen.”