Caroline: “Ik kan niet passief toekijken”

Caroline, hoe is jouw politieke carrière begonnen? 

Vanuit een oprechte verontwaardiging over onrecht. Vanaf mijn vijftien jaar was ik in mijn geboortestad Sint-Truiden actief als vrijwilliger in de asielsector. Ik kon niet passief toekijken hoe mensen hier haveloos toekwamen en hun kinderen nauwelijks een toekomst konden bieden. Vandaar dat ik me engageerde voor begeleiding bij huiswerk. 

Tegelijk richtte ik met enkele vrienden een groepje op: de Truiense Jongsocialisten. We ijverden voor een jeugdhuis én kregen dat ook. Al snel rolde ik in de nationale Jongsocialisten, waarvan ik 5 jaar voorzitter was. Met ons bestuur schudden we de ingedommelde discussieclub wakker. Alle progressieve jongeren waren welkom en het mocht swingen. 

Met veel overtuiging werkten we mee aan de omvorming van SP tot sp.a. Toch ambieerde ik geen actieve politieke carrière. Ik wilde sportjournalist worden. Via Steve Stevaert belandde ik uiteindelijk op het kabinet van Johan Vande Lanotte en nadien in de Senaat. Daarna werd ik Vlaams fractieleider, schepen in Mechelen en partijvoorzitter. En ondertussen ben ik alweer even Vlaams Parlementslid. 

Ik doe dus al bijna mijn hele leven, zonder het goed te beseffen aan politiek. Maar ik heb nooit 2 dagen het gevoel dat ik hetzelfde doe. Je komt in aanraking met zoveel thema’s: van asiel en migratie over onderwijs tot economie en mijn passie voor het internationale. Je verwerft veel interesses, krijgt steeds nieuwe inzichten en verdiept je in verschillende thema’s. Dat is mijn passie. Altijd vanuit de focus op een beter leven voor gewone mensen.

(Lees verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Jij zet je in voor onder andere ventilatie, werk en sociale economie. Hoe kom je daarbij terecht?

Als lid van de Commissie Economie en Werk in het Vlaams Parlement wil ik het verschil maken voor alle mensen die keihard werken om hun boterham te verdienen. Een job die voldoening geeft met een goed loon, een gezonde werkomgeving én een fijne ‘work-life balance’, daar heeft elke werkende mens recht op. Of hij nu werknemer of zelfstandige is.

Een economie die investeert in mensen en hun talenten en zo bedrijven laat groeien kan niet zonder een gezonde leefomgeving. Ventilatie werd vooral door de coronacrisis een hot topic. Toch plukken we ook op lange termijn de vruchten van investeringen in goede ventilatie. Weet je dat leerlingen beter studeren in een goed verluchte klas? We productiever zijn als de lucht in ons kantoor zuiverder is? Allemaal omdat virussen minder kans krijgen als we goed ventileren. Investeren in goede ventilatiesystemen heeft dus alleen maar voordelen: goed voor de gezondheid, ons welzijn én onze economie.

Hoe zijn die thema’s met elkaar verbonden? Wat is de rode draad doorheen jouw carrière?

De rode draad in mijn carrière is mijn engagement voor een goed leven voor iedereen. 

Dat is allesbehalve wollig. Ik strijd voor gelijke kansen voor alle kinderen door goede en betaalbare kinderopvang en door gratis onderwijs. Dat is prioritair voor mij. Dat engagement draag ik uit voor alle kinderen, ook in nieuw samengestelde gezinnen. 

Daarnaast blijf ik ook opkomen voor singles, voor wie het leven vaak nog steeds veel duurder en minder evident is. Belangrijk voor ons, sociaaldemocraten, is een engagement voor een economie op mensenmaat. Een economie waar mensen en talenten centraal staan en waar bedrijven kunnen bloeien door duurzame en productieve investeringen.

Ik wil als politica het verschil maken, op welke stoel ik ook zit

Jouw voorstel voor betere ventilatie kon op heel wat steun rekenen in het Vlaams Parlement. Een belangrijke stap?

Ik wil als politica het verschil maken, op welke stoel ik ook zit. Als parlementslid is het belangrijk om bondgenoten te vinden voor je voorstellen, zelfs in de oppositie. 

Het belang van goede ventilatie kan niemand ontkennen, daar is voldoende wetenschappelijk bewijs voor. Via de door ons voorgestelde hoorzittingen in het Parlement kregen experts de kans om alle collega-volksvertegenwoordigers daarvan te overtuigen. 

Ik overlegde lang en goed met collega’s van alle partijen en het resultaat is er. Alle partijen in het Vlaams Parlement keurden ons voorstel goed. Nu is het aan de regering om onze aanbevelingen uit te voeren. Met investeringen in scholen, woonzorgcentra, kantoren en ga zo maar voort. 

Je strijdt ook voor kwaliteitsvol werk voor huishoudhulpen. Krijgen zij voldoende ondersteuning?

Hard werk verdient een deftig loon en goede werkomstandigheden. Dat is ons motto. 

Wie zal ontkennen dat onze meer dan 150.000 huishoudhulpen zinvol werk doen? Senioren kunnen langer thuis blijven wonen dankzij strijk- en poetshulp. Koppels met kinderen ‘kussen elke dag hun pollekes’ dat hun huis altijd netjes is dankzij die extra helpende hand. 

En toch bedraagt het gemiddeld loon van huishoudhulpen in de dienstenchequesector maar 1000 euro per maand. Wie kan daarvan leven? Daarom blijft ons niet aflatend pleidooi voor betere lonen en werkbaar werk in de dienstenchequesector nodig. Want huishoudhulpen verdienen veel meer appreciatie voor hun werk. 

(Lees verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Momenteel zijn er heel wat openstaande vacatures. Vooral voor knelpuntberoepen. Wordt daar voldoende aan gedaan op Vlaams niveau?

Er zijn inderdaad veel bedrijven met openstaande vacatures. Toch zijn er ook nog altijd veel werkzoekenden, hoe is dat mogelijk? Wel, er een serieuze ‘mismatch’ op onze arbeidsmarkt. 

De Vlaamse regering kan daar véél meer aan doen. Breng werkzoekenden en bedrijfsleiders samen. Bespreek samen aan welke competenties de kandidaat-werknemer moet werken en zorg dat aan het einde van de rit de job perfect wordt ingevuld. Werkgevers en werknemers hebben elkaar nodig. Daar mag van beide kanten zeker een inspanning tegenover staan. Samen sterk om onze economie opnieuw vooruit te helpen. Daar kan de Vlaamse regering zeker nog een tandje bij steken.

Je bent al heel lang lokaal actief, in Mechelen. Welk moment blijft je het meeste bij?

Ik vond het prachtig om schepen te zijn van Mechelen. Dan kan je heel concreet dingen realiseren en dat geeft veel voldoening. We zorgden voor extra crèches, jobs in de sociale economie, een bedrijvencentrum voor creatieve ondernemers, een fuifzaal voor jongeren en zoveel meer. 

In Mechelen maakte ik ook vrienden voor het leven. Ja hoor, dat kan dus zelfs in de politiek (lacht).

Samen strijden voor mooie idealen, dat schept echt een band. En soms is het ook gewoon plezant. Als je een oude, verkommerde hal een nieuw leven kan geven als gezellige mercado en er komen duizenden mensen op af... Als je Malines Rouge organiseert, topfeestjes waar heel Mechelen van smult. En Radio Caroline, een dag plezier op een boot met honderden bezoekers. Dat zijn de fijne momenten, samen genieten na al dat harde werk.

Ik vond het prachtig om schepen te zijn van Mechelen

Wanneer en waar was je het gelukkigst?

Ik ben iemand van “de kleine gelukskes”. Samen met familie en vrienden rond de tafel zitten, goed eten en een zonnetje. Urenlang discussiëren, samen de wereld verbeteren. Met het nodige sérieux, maar ook altijd met een schaterlach. Voor die momenten leef ik.

Voor welke drie dingen ben je het meest dankbaar?

Eerst en vooral voor alle kansen die ik kreeg. Ik kon mijn eigen keuzes maken, studeren, leven en werken. Met de blutsen en de builen die daar onvermijdelijk bij horen maar ik kreeg die vrijheid. Ik ben ook mijn beste vrienden enorm dankbaar. Vrienden die mij onvoorwaardelijk steunen en waarvan ik weet: daar kan ik altijd op rekenen, wat er ook gebeurt. En als laatste: mijn gezin. Een fijn gezin waar iedereen gewoon 100% zichzelf is. 

Wat zijn jouw doelen in de politiek?

Kort en krachtig: ‘To make the world a better place!’ Begin bij het kleine en zorg voor het grote. Zo maken we van ons land het beste land ter wereld.

Wie is jouw held?

Nelson Mandela was echt de inspiratie voor mijn generatie. Een toonbeeld van een sterke overtuiging, zachte kracht en échte verandering. Daar kijk ik enorm naar op!

Ik ben heel erg eerlijk. Soms zelfs té eerlijk, zeggen mijn vrienden

Wat is je meest typerende eigenschap? 

Ik vind het heel belangrijk om altijd eerst het positieve te zien. Het positieve in andere mensen en in bepaalde situaties. Dat helpt je altijd vooruit. En ik ben ook heel erg eerlijk. Soms zelfs té eerlijk, zeggen mijn vrienden.

Welke karaktertrek vind je het meest irritant bij anderen? 

Oneerlijkheid. Sowieso. Ik kan me ook echt storen aan een ‘faux sérieux’. Daar kom je bij mij niet ver mee.

Waaraan kan jij niet weerstaan?

Een goede kaas- en wijnavond onder vrienden. Daar mag je me altijd voor bellen.

Wat is je grootste angst?

Mijn grootste angst is dat mijn dierbaren iets ergs overkomt. Maar eigenlijk heb ik niet zoveel angsten. Die verlammen je alleen maar.

Wat is jouw motto?

“Doe wel en zie niet om.”

Het geeft me de moed en de volharding om het goede te blijven doen. Om niet te pochen met je behaalde succesjes, maar om ook niet te struikelen over je fouten. Blijven doorzetten.

Meer weten over Caroline? Volg haar op Facebook.

Ga naar Nieuws Vooruit