Antwerpen is een fantastische stad. Geen anonieme grootstad, maar een zorgzame stad op mensenmaat. Een stad waar je deel kan uitmaken van een gemeenschap, waar je kansen kan krijgen en grijpen, waar je dromen kan waarmaken. Van een goeie gezondheid en een betaalbaar dak boven je hoofd tot een leuke school waar je veilig naartoe kan fietsen en een job die je toelaat om vooruit te gaan. Antwerpen is dé plek om een goed leven op te bouwen.
Er is de voorbije jaren veel gebeurd in ’t stad. Veel gepland, veel gebouwd en verbouwd. Maar niet overal en zeker niet voor iedereen. Antwerpen heeft een trendbreuk nodig. Wat goed was voor de projectontwikkelaars moest ook maar goed zijn voor de stad. We keren dat radicaal om. De stad neemt het stuur in handen. De noden en de wensen van de Antwerpenaars komen op de eerste plaats. Een peperdure kaaitunnel die auto’s naar het hart van de stad zuigt of een monument als de Boerentoren dat ten prooi valt aan spektakelarchitectuur, daar wordt niemand in Antwerpen beter van. Maar dat weet je alleen als je naar de Antwerpenaars luistert.
Actiegroepen, kunstenaars, stadsdichters: wie met de beste bedoelingen mee wilde bouwen aan het Antwerpen van morgen, botste te vaak op een muur van wantrouwen. Het is hoog tijd om de Antwerpenaars opnieuw te vertrouwen. Om hun ideeën niet af te schieten, maar op te pikken. Zoals we de voorbije 6 jaar hebben gedaan met het middenveld in ons sociaal beleid. ’t Schoon Verdiep mag geen ivoren toren zijn.
’t Stad moet dichter bij haar inwoners staan. De districtshuizen en politiekantoren worden opnieuw open huizen, waar je met of zonder afspraak terecht kan. De politie is zichtbaar en aanspreekbaar aanwezig in de buurten, de wijkteams en de wijkagenten worden opnieuw de ogen en de oren van de wijk. Er komen meer straatvegers bij, die schouder aan schouder met de straatvrijwilligers de vuile straten en pleinen te lijf gaan.
Dit programma staat niet in steen gebeiteld. Antwerpen is een levendige, bruisende stad die voortdurend in beweging is. We willen die stad van de toekomst samen met de Antwerpenaars vormgeven, op maat van hun noden en dromen. Dit is een uitgestoken hand om de krachten te bundelen.
Speerpunten:
• Het stadsbestuur vormt het beleid, niet de projectontwikkelaars. Sterke publieke diensten hebben we zelf in de hand en besteden we dus niet uit.
• We vergroten de financiële en beleidsmatige slagkracht van de districten voor een betere uitvoering van hun huidige bevoegdheden. Districten hebben experts nodig voor bepaalde functies binnen hun personeelsbestand.
• We gaan voor overleg met bewoners, actiegroepen, het middenveld en de sociale partners. Respect voor elkaar is de basis.
• Dienstverlening moet toegankelijk en nabij zijn. Digitaal waar het kan, fysiek voor wie het moet.
• Godsdienstvrijheid geldt ook voor overheidsambtenaren. Neutraliteit zit in wat je doet, niet in wat je draagt. Ook ambtenaren mogen religieuze en levensbeschouwelijke tekenen op de werkvloer te dragen.