LOKAAL: Veerle Baert: ‘In de politiek gaan is voor mensen met beperking geen simpele keuze’

‘In de politiek gaan is voor mensen met beperking geen simpele keuze’

Deelnemen aan de politiek is voor mensen met een beperking geen simpele keuze. Als ze afhankelijk zijn van een uitkering, moeten ze hiervoor toestemming vragen aan hun ziekenfonds. Vragen ze die toestemming niet, dan dreigen ze hun statuut en de daaraan gekoppelde uitkering te verliezen. Een absurde situatie, want personen met een beperking verdienen dezelfde rechten als alle andere burgers en dus een gelijke toegang tot de politieke arena. Niemand anders kan beslissen of ze al dan niet aan politiek mogen doen.

Foutieve argumenten

Het is 5 maart 2024. Tot mijn grote verbazing wordt een resolutie voor het verbeteren van het statuut van lokale mandatarissen met een handicap in de commissie Binnenlands Bestuur, Gelijke Kansen en Inburgering van het Vlaams Parlement verworpen door de meerderheidspartijen.

Tijdens de commissievergadering merk ik op dat veel commissieleden slecht geïnformeerd zijn en de resolutie met foutieve tegenargumenten bekampen. De geijkte kanalen (de belangengroepen voor personen met een beperking, de Vereniging voor Vlaamse Steden en Gemeenten en de gemeentebesturen) zijn volgens hen voldoende om kandidaat-politici met een beperking te informeren.

Geen antwoorden

Mijn ervaring is anders. De schijnbaar eenvoudige keuze om in de politiek te stappen is voor mensen met een beperking complex. Toen ik overwoog mij kandidaat te stellen voor de gemeenteraadsverkiezingen was ik bezorgd over het effect op mijn statuut als persoon met een beperking.

Ik zocht advies bij verschillende organisaties, maar kreeg nergens een bevredigend antwoord. Niet bij mijn vroegere werkgever, de Vereniging voor Vlaamse Steden en Gemeenten, noch bij mijn eigen partij. Zelfs het gemeentehuis, waarvan men zou kunnen denken dat het alle antwoorden heeft, kon mij niet helpen.

Dus, de commissieleden die veronderstelden dat de geijkte kanalen volstaan, zijn slecht geïnformeerd. En politiek zou toch moeten worden bedreven op basis van feiten, in plaats van veronderstellingen?

Kleur bekennen

Personen met een beperking die een ziekteuitkering ontvangen, moeten eerst toestemming vragen aan de adviserend arts van het ziekenfonds vooraleer ze zich kandidaat stellen op een verkiezingslijst.

Op een van de formulieren moest ik een verantwoordelijke binnen mijn partij opgeven die over mijn taken zou waken. Hiermee moest ik meteen kleur bekennen. Wat als de persoon die me toestemming moest geven een andere politieke overtuiging had dan ikzelf?

Het ziekenfonds stelde me een aantal extra vragen en beloofde me een positief advies te geven. Maar ze waarschuwden me ook dat als ik verkozen werd, ik opnieuw toestemming zou moeten krijgen van de arts om mijn mandaat op te nemen. Als je die tweede toestemming niet vraagt of krijgt dan kun je je uitkering verliezen.

Representatie

Tussen het moment dat ik overwoog om me kandidaat te stellen en het antwoord of ik het daadwerkelijk mocht doen, zat maar liefst tweeënhalve maand. Dit lange proces van onzekerheid en bureaucratische hindernissen is geen teken van inclusief beleid.

Een parlement of een gemeenteraad moet representatief zijn voor de samenleving. Iedereen moet gelijke toegang hebben tot politieke participatie. Als mensen met beperkingen worden ontmoedigd om deel te nemen, wordt deze representatie ondermijnd.

Het recht om deel te nemen aan de politiek is fundamenteel voor gelijkheid en inclusie. De stem van personen met een beperking moet worden gehoord en zij moeten worden vertegenwoordigd op alle niveaus van de politiek. Hun ervaringen en expertise zijn waardevol voor het informeren van beleid en het creëren van inclusieve oplossingen.

Krachtig signaal

Ik stel me kandidaat voor de komende verkiezingen omdat ik een krachtig signaal van inclusie en diversiteit wil uitdragen. Het zien van mensen met een beperking die actief betrokken zijn bij de politiek kan anderen inspireren om ook deel te nemen.

Ik wil de partijen dan ook oproepen om een meer inclusieve samenleving te creëren, waar iedereen gelijke kansen heeft om deel te nemen aan de democratie.

Daarom vraag ik: beste commissieleden, erken de ervaringskennis van personen met een beperking. Vraag hun advies, want de weg naar een politiek mandaat voor personen met een handicap loopt niet bepaald over rozen.

Ga naar Vooruit Gent