LOKAAL: Sven Taeldeman: ‘Maak Gentse variant van jachthaven in Oude Dokken’

Beste collega’s

Zaterdag vroeg ik aan een voor mij onbekende Gentse, in een Gentse volkswijk, wat voor haar de mooiste plek van Gent is. Zonder aarzelen: “de Oude Dokken”. Net zoals heel veel, mij wél bekende Gentenaars, dat óók doen. Ik kan ze alleen maar bijtreden, dat is één van de mooiste plekken van Gent. En tuurlijk dat het niet onberoerd laat als er zich een nieuw project aankondigt, en tuurlijk dat dat protest de bestuursploeg óók beroerd. Wel, onze fractie pleit ervoor om met elkaar in dialoog te gaan, de handen in elkaar te slaan, en samen van een typisch Gentse variant van Jachthaven werk te maken. Daar is het niet te laat voor.

Dialoog, visie en aanpak, hebben trouwens ook geleid tot het unieke karakter van het gebied. Een oud, bijna-verlaten en verloederd havengebied, op wandelafstand van de stad, dat - dankzij het beleid van opeenvolgende stadsbesturen met een duidelijke visie op het gebied, met veel ambitie, investeringen en samenwerking tussen publieke en private partners, - op 20 jaar tijd, tot een prachtige plek getransformeerd werd, die veel Gentenaars in hun hart hebben gesloten. Niet in het minst de inwoners van de omliggende woonwijken Muide-Meulestede, Dampoort en Sluizeken-Tolhuis-Ham. En niet in het minst omdat ze er over een uniek openbaar domein beschikken (meer dan 10 hectare wateroppervlak, met daarrond een bijna 5km lange kaaipromenade waar gefietst, gewandeld, gezeten en gelegen kan worden; met 3 wijkparken (in ontwikkeling), 2 fiets- en voetgangersbruggen; met, tot slot, een uniek kranenlandschap en treinsporen, bolders, kasseien, die verwijzen naar het oud industriële havenverleden).

Dat unieke openbaar domein zorgt er ook voor een unieke beleving van water en stad, van water in onze stad. Een publiek domein dat vorig jaar nog door zowel de professionele jury als het publiek verkozen werd tot ‘mooiste publieke ruimte in Vlaanderen’. Terecht.

‘Oude’ én ‘nieuwe’ buurtbewoners, en bezoekers (al dan niet op het water) hebben deze plek in hun hart gesloten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat, wanneer er plannen zijn voor een beeldbepalend deel van dat publieke domein, er ‘aan de bel getrokken wordt’. Dat er om uitleg en dialoog gevraagd wordt over het plan van De Vlaamse Waterweg voor een jachthaven op het water van het Houtdok.

Dan rijst de vraag: ‘Is een ‘klassieke’ jachthaven nog van deze tijd, en hoort die dan op die plaats?’

De buurt errond ziet nog zoveel ándere mogelijkheden met dit uniek stuk Gents publiek domein. Ze maakt daar ook al gebruik van, in de mate van het mogelijke. Ik denk aan Dokkano, aan de elektrische deelbootjes, aan meer en meer Gentenaars (zelfs collega-fractieleden) die met een simpel bootje (al dan niet gemotoriseerd) op het water gaan. Want, niet élke booteigenaar is een miljonair, nietwaar…

Dus ook wij moeten ons vragen stellen. Zal dat nog mogelijk zijn in de toekomst? Moeten we nog meer inzetten op beleving vanop het water, voor nog meer mensen? Zal dit project niet zorgen voor gentrificatie in de wijk? Maar ook: ‘Zijn we ons uniek zicht kwijt?’ Komt er een kaper op de kust voor wat de unieke beleving van het water betreft?

Tegelijkertijd, collega’s, wil ik toch een kanttekening meegeven.

In het protest wordt door sommigen iets te makkelijk de indruk gewekt, dat ‘de Stad’ hier kiest voor het grote kapitaal van enkele miljonairs met grote yachten, en haar mooiste publiek domein daaraan als het ware ‘verpatst’. Iedereen hier weet nochtans verdomd goed dat de hele stadsontwikkeling rond de Oude Dokken sedert 2004 een heel straf traject heeft afgelegd van plannen, ontwerpen, participatie (n.b. vanaf 2006 al, en nog steeds, denk maar aan de dialoogcafés), en evenwichtige keuzes maken. Het is absoluut de moeite om de tijdslijn van de Oude Dokken op de website van de stad eens te overlopen. En dan zie je ook, dat het resultaat van dat traject een samenhangend, weldoordacht plan met visie is voor een nieuwe leefbare wijk op een oude industriële havensite, met publieke voorzieningen die zo’n wijk nodig heeft, en dat zijn heus niet alleen ‘jachthavens’.

Een plan met deelprojecten die ism publieke en private partners stelselmatig worden gerealiseerd, en van de Oude Dokken ondertussen een zeer geliefde plek gemaakt hebben, waar men uit binnen- en buitenland komt naar kijken. Waar architectuurprijzen en publieke ruimte-prijzen niet zomaar uit de lucht komen vallen. En vooral: waar elke Gentenaar ongegeneerd van kan genieten - zelfs van op het water. En als ‘t van ons afhangt, vroeg of laat ook van ín het water.

Wel, beste collega’s, laat ons voor dit ‘jachthavengedeelte’, die professionaliteit van de Stad Gent, samenleggen met de huidige vraag om dialoog; en, met het feit dat de Vlaamse Waterweg bereid is om in het openbaar domein van Gent te investeren. Laat ons kijken of er kan tegemoet gekomen worden aan de verzuchtingen en de verwachtingen van de wijken en de Gentenaars.

Collega’s, Vooruit was ook aanwezig op de protestactie. Niet geheel verbaasd waren we om er ook andere raadsleden aanwezig te zien die meenden met partijvlag en -wimpel het protest van uit de wijk te moeten kapen, en door van heel het dossier, én de Oude Dokken, 1 karikatuur te moeten maken. Wat natuurlijk in schril contrast staat met de Gentse achtereenvolgende bestuursploegen die zorgen voor visie door dialoog, voor samenwerking én voor realisaties.
Onze fractie is naar de actie gegaan, niet om een grote partijvlag te laten wapperen, maar in de eerste plaats om te luisteren naar buurtbewoners. Zeer veel buurtbewoners uitten daarbij de grote bezorgdheid dat de toegang tot en de beleving van het water voor iedereen toch mogelijk moet blijven. Wel, daarin vinden ze in Vooruit een medestander.

Onze fractie vraagt dan ook, om binnen de krijtlijnen van het RUP Oude Dokken, voor het Houtdok naar een ‘typisch Gentse’ variant van een ‘aanmeerplaats’ te gaan, waarbij kleinschalige, democratische, ‘buurtgedreven’ initiatieven om het water op of in te gaan, een veel steviger plek krijgen in de verdere ontwikkeling.

Dat is geen kwestie van ‘piraterij’. Dat is: aan de slag gaan met signalen uit de wijken, maar zonder het noorden te verliezen. Daar is het niet te laat voor, dat gaven zowel het college als De Vlaamse Waterweg al aan. En het ‘RUP Oude Dokken’ laat dat ook toe. Dat is luisteren naar de Gentenaars. Dat is met een visie, pragmatisch beleid voeren, samen met de mensen, zoals we altijd doen.