LOKAAL: Opinie: Winstbejag op kap van úw veiligheid

Trajectcontrole as a service

Trajectcontrole as a service (TaaS) is een systeem dat door drie Vlaamse spelers werd opgezet als gevolg van de beslissing van Lydia Peeters (Open VLD). Sinds kort mogen lokale besturen zélf controles inzetten op hun lokale wegen en deze boetes ook innen. Voorheen kon en mocht dat enkel door politie en parket gedaan worden. Het nadeel voor (kleinere) gemeentebesturen is dat de kosten voor trajectcontroles hoog liggen. Denk hierbij aan installatie, beheer en verwerking van data. Zaken die veel tijd in beslag nemen, wat de personeelskost ook fors zou laten oplopen. Om dat probleem op te lossen, mogen lokale besturen dus zelf beslissen hoe ze verkeersproblematiek aanpakken. Daar zagen de drie spelers dus alle nut van in. Een gat in de markt weliswaar en om dat gat te dichten, ontwikkelden zij dus het TaaS-systeem.

GAS-boetes zijn al niet dragelijk voor iedere gemeente. Daar komt dan nog eens het morele dilemma van winst boven veiligheid bovenop.

Het systeem legt de beelden vast en alle nodige verwerking en het uitsturen van de boete, ligt bij de aanbieder. Méér nog! De trajectcontroles worden kosteloos geïnstalleerd, onderhouden en beheerd door Macq Mobility, Intouch en Traviroad. De enige vereiste is dat 24 euro per GAS-boete wordt uitbetaald voor deze dienst. De hoogtes van zo'n boetes varieert dan ook nog eens; tussen de 53 en 163 euro per boete. In het geval van de boete van 53 euro, verdwijnt dus bijna de helft in de zakken van de TaaS-aanbieders. Dat is al een bedenkelijke voorwaarde naar mijn mening. Daar komt dan ook nog eens bij dat TaaS zo ver gaat, dat er wordt gevraagd om verkeersdrempels en wegversmallingen weg te nemen of deze te beperken met als doel om zo'n optimaal mogelijke metingen te kunnen uitvoeren. Dat is spelen met levens. Hiermee nodigt men de bestuurder uit om in de fout te gaan om hier vervolgens munt uit te slaan. Een brug te ver voor verkeersveiligheidsinstituut Vias, experten, parlementsleden, burgers en dus ook voor mij. GAS-boetes zijn al niet dragelijk voor iedere gemeente. Daar komt dan nog eens het morele dilemma van winst boven veiligheid bij.

"Private bedrijven zijn niet per se met de verkeersveiligheid bezig, die zijn vooral bezig met winst maken. Dat is in dezen problematisch. Het doel zou moeten zijn dat bij controles geen enkele boete wordt uitgeschreven.", zei  Els Robeyns (Vooruit) in de Plenaire vergadering van 15 december. Ze drukte juist daar waar het wringt. Volgens mij dan toch. We kunnen als goede mensen en als samenleving toch niet toelaten dat mensenlevens minder zwaar doorwegen dan een verdienmodel?

Het is de afgelopen dagen veelvundig besproken. Zo veelbundig, dat Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Bart Somers (Open Vld) de lokale gemeentebesturen al heeft opgeroepen om voorlopig geen contracten voor trajectcontroles uit te besteden aan derden. Een onderzoek wordt gestart, meldt Het Nieuwsblad.

Alternatieven

Het TaaS-project van de bovenstaande Vlaamse spelers is niet de enige mogelijke invulling van lokale trajectcontroles. Dit is een bevoegdheid voor de lokale besturen en volgens Lydia Peeters moet dat ook zo blijven. Zo kunnen er bijvoorbeeld ook zelf camera's aangekocht worden door de gemeente. De administratie kan dan uitgevoerd worden door een bevoegd ambtenaar en -indien het een zware overtreding is- door de politionele/justitionele wegen. Dit wordt momenteel in Mechelen toegepast, leert een artikel van KU Leuven mij.

Voor ons is het alvast duidelijk. Winst mag nooit de reden zijn om te beboeten. Een daadkrachtig verkeersbeleid dat veiligheid voor iedere weggebruiker kan garanderen. Dát wil ik.

Safety first!