Op bezoek bij de keizer van Japan

Dit is iets heel speciaal. We bevinden ons in de Belgische ambassade in Tokio. We – de koning en de koningin, die op officiële verplaatsing moeten vergezeld worden door een minister – brengen een bezoek aan Japan. Er gebeurde iets wat onbegrijpelijk is: op zondagmiddag gaat de telefoon en horen we dat de keizer en de keizerin ons komen bezoeken. Wij dachten eerst: dit is een grap. Want een geplogenheid in Tokyo wou dat de keizer zich nooit verplaatste op vreemd territorium. En een ambassade is een vreemd territorium.

Dus wij informeerden voorzichtigheidshalve op het kabinet van de eerste minister of dat kon kloppen. Daar was er ook verbazing, maar na 10 minuten kregen we telefoon dat de keizer wel degelijk zou komen.

Zo gebeurde het. We hebben meer dan een uur met de keizerin en keizer een gesprek gevoerd aan de theetafel. Toen ze weg waren zei ik tegen Koning Boudewijn: hoe kan dat nu? Daar moet toch een verklaring voor zijn dat die keizer het protocol doorbreekt en de vertegenwoordigers van een klein landje als België bezoekt?

Boudewijn glimlachte heel geheimzinnig en zei: ja, ik zal u dat eens vertellen. Vele jaren terug werd de toen nog jonge prins (nog geen keizer zijnde) verliefd op de toen nog jonge prinses. Maar de toenmalige keizer (zijn vader) verzette zich hartsgrondig tegen het huwelijk, omdat die dame tot een lagere adel behoorde. En dat is in strijd met het protocol. Ze hadden alles geprobeerd om hem van die liefde voor die dame af te brengen. Maar er was niets aan te doen. Hij bleef volhouden dat hij haar en niemand anders wou.

Ten einde raad hebben ze haar ver weg gezonden. Ze kwam terecht op een pensionaat in Brussel. Bij een gelegenheid ontmoette onze jonge Boudewijn, koning al, die prins die zich beklaagt dat hij zijn liefde niet meer mag zien. Hij vraagt de koning hem een dienst te bewijzen door hem regelmatig een brief te bezorgen van mij. Als ik die verzend komt dat in handen van de hofhouding en die komt daar nooit terecht. Dus Boudewijn heeft de courier d’amour gespeeld. Later heeft hij trouwens bij de toenmalige keizer gepleit om het protocol naast zich neer te leggen en die jonge mensen te laten trouwen. Hetgeen gebeurd is. Sindsdien is er een formidabele band tussen het keizerlijk paleis van Tokio en het Koninklijk paleis in Brussel.

Toen Koning Boudewijn overleed zat ik op buitenlandse zaken. De allereerste telefoon die binnenkwam was van Tokio, waar de keizer meldde dat hij aan de begrafenis zou deelnemen.

Dat was werkelijk een heel sterke band die zowaar altijd werd toegepast als ik als minister op bezoek ging in Tokio. Ik moest altijd op audiëntie bij de keizer, ook als ik die man niks te vertellen had. U ziet hoe een persoonlijke liefde iets heel structureels tot stand kan brengen.

-> Hoor het Willy zelf vertellen