LOKAAL: Essen.- Jokke Hennekam en Imelda Schrauwen gevierd als ereschepen. Frans Schrauwen krijgt titel ereburgemeester

Corona en het plotse overlijden van de echtgenote van Frans maakten dat de viering werd uitgesteld. Zaterdag 2 april werden ze, vergezeld van hun naaste familie en vrienden, in de bloemetjes gezet in de raadzaal van het gemeentehuis. De zitting werd opgeluisterd door musici van Muzarto en voor de gelegenheid bracht een in Essen opgevangen vluchtelinge, enkele Oekraïnse muziekstukken op viool.

In zijn laudatio onderstreepte burgemeester Gaston Van Tichelt het belang van engagement in de politiek en in de lokale politiek in het bijzonder.

“Het beroep van “politicus” is vandaag, op zijn zachtst gezegd, niet echt het meest populaire beroep. Niet veel mensen staan te springen om zich kandidaat te stellen bij de verkiezingen, niet veel mensen houden het vol om temidden van alom aanwezige sociale media kritiek, al dan niet terecht, onomfloerst en brutaal in hun gezicht te krijgen. Om een publiek figuur te zijn die constant in het oog gehouden wordt. En toch, wie durft te zeggen dat politici niet nodig zijn? Is een lokale democratie denkbaar zonder politici? Een lokale samenleving waar enkel de hardste roepers gelijk krijgen, is dat een democratie? Is een samenleving waar een computer, op basis van een permanente input van keuzes van mensen, bepaalt welke beslissingen worden genomen, nog een democratie?”.

Het rijkgevulde politieke en bestuurlijke leven van Jokke in een notendop

Jokke Hennekam kwam iets meer dan 20 jaar geleden in de gemeenteraad en startte zes jaar later als lid van het college. De eerste jaren met de ons té vroeg ontvallen Gino Veraart aan haar zijde.  Daarna met Cis Dictus en de laatste zes jaar met Helmut Jaspers.  Ze vervulde de functie 12 jaar met hart en ziel.  Haar bevoegdheden: sociale zaken én cultuur.  Twee materies die haar op het lijf geschreven waren (en zijn).

Jokke is de duizendpoot, duivel doet al en vooral ook altijd enorm gedreven. “Recht voor de raap, ontwapenend en soms iets of wat ook confronterend”, zoals men terecht stelde op de feestzitting.  

Ze is open en pluralistisch ingesteld, eerlijk en rechtvaardig. Het hart op de tong. En, datzelfde hart op de juiste plaats.

Een beknopte greep uit haar verwezenlijkingen:  

• Ze trok mee aan de kar van de organisatie van 850 jaar Essen
• Ze stond mee aan de wieg van de oprichting van de vzw Kobie
• ze gaf een moderne toets aan de 11 juli vieringen
• ze maakte van Essen een “dementievriendelijke gemeente”
• De organisatie van ‘Niemandsland’ als schitterende kers op de taart voor haar bestuurlijke carière
• En vooral… extra aandacht voor zij die het iets moeilijker hebben in onze gemeente en in het bijzonder ook de senioren.

Imelda Schrauwen  werd in 1989 voor het eerst aangesteld als gemeenteraadslid.  Was 15 jaar schepen (van 1995 tot 2010) en nadien nog 9 jaar voorzitter van het ocmw.  In totaal bekleedde ze dus vierentwintig jaar in een uitvoerend mandaat.

Als ambtenaar van de burgerlijke stand heeft zij vele honderden koppels getrouwd. Ze was actief ten voordele van mensen met een beperking en grondlegster van de Dag van het Buitengewone Kind. Ze richtte de mindermobielen centrale op en in 2021 opende het nieuwe Lokaal Diensten Centrum (LDC).

Frans Schrauwen

Op 19 december 2019 besliste de Vlaamse minister van Binnenlands Bestuur, Bestuurszaken, Inburgering en Gelijke Kansen, de heer Bart Somers, tot het toekennen van de eretitel van het ambt van burgemeester van de gemeente Essen.

Frans heeft er een politieke carrière van 42 jaar opzitten.  9 jaar raadslid, 22 jaar schepen en 11 jaar burgemeester. Toen Frans in 1977 raadslid werd, telde Essen juist geen 12.000 inwoners (11943 om precies te zijn). Toen hij burgemeester werd in 1996 waren dat er juist geen 16.000 (15931), en toen hij afscheid nam van het colle.ge en de gemeenteraad in 2019, waren dat er 19149. En ook op allerlei andere vlakken transformeerde Essen van een typisch landelijke gemeente naar een meer diverse gemeente met allerlei voorzieningen van vandaag.

Als vakschepen voor energie kende hij als geen ander zijn dossiers tot in de puntjes. Ook de enorm technische aspecten van de elektriciteitsregie maakte hij zich eigen.

Hij koesterde op internationaal vlak de vriendschapsband met Essen-Oldenburg, Hradistko en Zilina, en smeedde de stedenband met Witzenberg in Zuid-Afrika.  Hij was de architect van al wat gebeurde in het schitterende programma in 2009 ter gelegenheid van 850 jaar Essen. En droeg en draagt de brandweer een bijzonder warm hart toe.

In haar dankwoord eindigde Jokke met het volgende : …..“Beste ex-collega’s, ik ben me er heel goed van bewust dat ik soms als een ‘ongeleid projectiel’ tekeer ging, niet altijd handelend volgens de ‘geplogenheden’, soms zelfs ietwat onorthodox en meestal redelijk chaotisch !

Eerder geleid door buikgevoel dan door politiek strategisch inzicht !

Bedankt om ons daar niet aan te herinneren, Gaston !

But I did it my way… …Tot slot wil ik alle collega’s van toen en nu bedanken voor de vriendschappelijke samenwerking in al die jaren… het botste wel eens, maar dat komt in de beste huishoudens voor…

Hartelijk gefeliciteerd Jokke, Imelda en Frans.

Ga naar Helmut Jaspers