Hannes Anaf: “Als je nu niet investeert, maak je de factuur voor onze kinderen alleen maar groter”

Hannes, hoe is jouw politieke carrière begonnen? 

Dat gaat echt ver terug. Als kind was ik al geïnteresseerd in politiek en in de samenleving. In het zesde leerjaar keek mijn leerkracht altijd naar mij als één van mijn klasgenootjes een vraag stelde over de actualiteit.

Ik koos bewust voor de studie politieke en sociale wetenschappen omdat ik iets wilde doen voor de samenleving. Ik wil iets doen wat maatschappelijk een verschil maakt, ik wil echt iets betekenen voor mensen.

Uiteindelijk ben ik toevallig in de politiek beland. Tijdens mijn derde jaar in Leuven, maakte ik mij lid op de website van Sp.a. Ik kreeg meteen een mail van de lokale afdeling in Turnhout en diezelfde vrijdag hebben we een hele avond over politiek gesproken met een goed glas wijn. 

Ik wil iets doen wat maatschappelijk een verschil maakt, ik wil echt iets betekenen voor mensen

De lokale afdeling overtuigde mij op op de lijst te staan bij de gemeenteraadsverkiezingen. Ik heb mij volledig in die campagne gesmeten. Ik stond op de 17de plaats en raakte toch verkozen in de gemeenteraad van Turnhout. In 2012 werd ik schepen in Turnhout. In 2018 werd ik lijsttrekker en gingen we vooruit met de verkiezingen.

In 2019 stapte ik in het Vlaams Parlement met als doel om zaken te veranderen op Vlaams niveau. 

(Lees verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Wat heb je in Turnhout verwezenlijkt? 

Turnhout kreeg als eerste stad het label van kindvriendelijke gemeente. Daar ben ik enorm trots op.

Een kindvriendelijke gemeente gaat over veel meer dan het aanleggen van speelpleinen, skateterreinen of een nieuwe feestzaal. Het omvat alle beleidsdomeinen. Dat label was echt een erkenning voor ons beleid. 

Naast jouw naam zien we onder andere het groeipakket, personen met handicap en kinderopvang staan. Hoe kom je daarbij terecht?

Vlaanderen is een rijke regio, toch groeien zoveel kinderen op in armoede. Ik wil die ongelijkheid aanpakken.

In Turnhout zette ik mij in voor armoedebestrijding op lokaal niveau, maar de belangrijkste handvaten om er écht iets aan te veranderen zitten op Vlaams niveau. Dan zie je een Vlaamse regering die beloofde om de kinderarmoede te halveren, maar vervolgens beslist om er niéts aan te doen. Daarom stapte ik naar het Vlaams Parlement.

We moeten echt iets doen aan kinderarmoede. Ik klop al jaren op die nagel

De Vlaamse regering beloofde om kinderarmoede te halveren. Het groeipakket kwam naar Vlaanderen, een ideale kans om dat op een andere manier in te vullen. Het is duidelijk dat deze regering vooral de gegoede middenklasse niet wil raken. Voor armoede doen ze maar weinig inspanningen. 

We moeten echt iets doen aan kinderarmoede. Ik klop al jaren op die nagel. Maar in plaats van extra geld te investeren voor de meest kwetsbare kinderen, bespaart de Vlaamse regering nu zelfs nog op de kinderbijslag. Ik vind dat waanzinnig. 

De uitleg van minister-president Jan Jambon? Hij wil de rekening niet doorschuiven naar volgende generaties. Dat is echt de slechtste uitleg ooit. Als je nu niet investeert in die kinderen, houd je generatiearmoede in stand en maak je de factuur voor onze kinderen en kleinkinderen net alleen maar groter.

Er moet ook dringend iets veranderen aan de enorme wachtlijsten voor personen met een handicap. Ik heb veel voeling met deze doelgroep. Mijn ouders zijn geëngageerd in de sector en richtten een aantal dagcentra op in onze regio. Als kind nam mijn moeder me mee met het busje van het dagcentrum dat de personen met een handicap ging oppikken. Onderweg naar de crèche ging ik dan van schoot naar schoot. 

Ondanks dat Vlaanderen een super rijke regio is, zie ik dat zoveel kinderen en jongeren met een handicap uit de boot vallen. De wachtlijsten worden alsmaar langer en veel kinderen hebben geen perspectief op hulp. Soms moeten zij twintig jaar wachten. Dat is toch niet normaal? 

En wat kinderopvang betreft: we vinden het normaal dat elk kind een plek heeft op school. En terecht. Maar waarom slagen we er dan niet in om elk kind een plekje in de crèche te garanderen? Die eerste levensjaren zijn superbelangrijk in de ontwikkeling.

Sinds juni 2021 ben jij voorzitter van de PFOS-commissie. Hoe gaat dat momenteel?

Dat is best pittig. Het is een stevige opdracht waar we moeten nagaan wat er juist is fout gelopen en vermijden dat dit in de toekomst nog gebeurt.

Voor mij is het duidelijk dat veel multinationals niet inzitten met de gezondheid van de burgers. 3M is geen alleenstaand geval. Maar dé vraag is natuurlijk: Hoe komt het dat de overheid er niet in slaagt ons tegen zo'n vervuilende multinational te beschermen?

We moeten uitzoeken wie in de fout is gegaan, waarom niet werd gecommuniceerd naar de bewoners én hoe we daar lessen uit kunnen trekken voor de toekomst. 

In de onderzoekscommissie hebben we eerst experten aan het woord gelaten en komen nu de verschillende administraties aan bod. 

Hoe komt het dat de overheid er niet in slaagt ons tegen zo'n vervuilende multinational te beschermen?

Binnenkort schakelen we over naar de politiek verantwoordelijken: de gemeente Zwijndrecht, de provincie Antwerpen en de betrokken ministers van vroeger en nu. Dat wordt stevig. 

Je bent ook op werkbezoek geweest op de 3M-site. Wat viel jou daar op?

Wanneer je op de fietsbrug over de werken staat, zie je 3M aan de ene kant en aan de andere kant zie je landbouwgrond en de gemeente Zwijndrecht. Alles ligt zo dicht bij elkaar. 

De mensen van de burgerbewegingen hebben op mij een diepe indruk nagelaten. Zij maken zich serieus zorgen over zichzelf en over hun kinderen. Ik hoorde een jonge moeder die zich schuldig voelt omdat zij de giftige stoffen via moedermelk en haar lichaam heeft doorgegeven aan haar kind. Dat hakt er diep in.  

Mensen zijn ongerust. Er moet echt iets gebeuren. Wat zijn de risico’s? Hoe kunnen we die vervuiling oplossen? 

Hoe maak jij als voorzitter het verschil?

Ik probeer heel open te communiceren, in de pers en tijdens de commissie. Als voorzitter ben ik neutraal, maar ik wil wel mijn vragen stellen. Daar slaag ik momenteel wel in. 

Tot nu toe heeft iedereen al goed meegewerkt, ik hoop dat het zo blijft. Iedereen in de commissie heeft al veel technische documenten doorgeworsteld, chapeau daarvoor.

Als voorzitter probeer ik de agenda mee te bepalen. Ik doe dat niet alleen. Samen komen we tot een gedragen voorstel. 

Wat ligt er de komende weken nog op de plank?

Deze vrijdag komt de VMM langs in de commissie. Volgende week staan VITO en professor Tytgat op het programma. Daarna volgen nog een aantal andere administraties, waarna we doorgaan naar de politiek verantwoordelijken. Uiteindelijk volgt dan een rapport met aanbevelingen.

Stap voor stap wil ik onze samenleving nog rechtvaardiger maken en ongelijkheid wegwerken

Daarnaast blijf ik in het Vlaams Parlement strijden voor kinderarmoede en de wachtlijsten voor personen met een handicap. Ook ouderenzorg wordt een uitdaging. Hoe organiseren we de ouderenzorg van de toekomst? 

Wat zijn jouw doelen in de politiek?

Ik wil dingen veranderen, in beweging zetten. Door te strijden tegen kinderarmoede, tegen de wachtlijsten in de gehandicaptensector, ...

Stap voor stap wil ik onze samenleving nog rechtvaardiger maken en ongelijkheid wegwerken. 

Wat is je grootste angst?

Sinds ik vader ben geworden, is mijn grootste angst dat er iets ernstig met mijn kinderen gebeurt. Mijn zoon van vijf jaar wil sinds kort nu ook zelf naar school rijden, dat is elke keer weer spannend. Als ik dan een artikel lees over kinderen die verongelukt zijn in het verkeer, breekt mijn hart. Ik kan zo’n artikels zelfs niet uitlezen. Dat moet echt verschrikkelijk zijn. 

(Het artikel gaat verder onder de Facebookpost.)

Log in or sign up to view

See posts, photos and more on Facebook.

Welke karaktertrek vind je het meest irritant bij anderen? 

Egoïsme, ook in de politiek. Mensen die enkel en alleen in de politiek stappen om hun geprivilegieerde positie te beschermen, dat kan er bij mij echt niet in. 

Wat is je meest typerende eigenschap? 

Ik hoor vaak van mensen dat ik rustig kan blijven en meestal rustig en beheerst overkom. Als ik dan een keer echt boos ben, is dat ook echt gemeend en komt dat dubbel en dik binnen. 

(Lees verder onder de foto.)

Wat is je guilty pleasure? Waaraan kan jij niet weerstaan?

Witte bouchées en lekkere biertjes. 

Tot slot, voor welke drie dingen ben je vandaag dankbaar?

Ik ben dankbaar voor de opvoeding en waarden die ik van mijn ouders heb meegekregen. Dat rechtvaardigheidsgevoel hebben ze mij echt met de paplepel ingegeven. 

Ik ben dankbaar dat ik van mijn passie mijn beroep heb kunnen maken. 

En uiteraard ben ik ook enorm dankbaar voor het feit dat ik twee fijne, gezonde kinderen heb.

Meer weten over Hannes? Volg hem op Facebook.

Ga naar Laatste nieuws