LOKAAL: Astrid De Bruycker: ‘We delen de strijd tegen racisme én de liefde voor het woord’
Vooruit Gent
Friday 22
March 2024 10:08
21 maart is ‘Dag tegen racisme’. Die avond organiseerden Amal vzw (het lokale inburgeringsagentschap) en VOEM vzw (een inclusieve, sociaal-culturele organisatie die mensen en organisaties grenzeloos verbindt via kunst, cultuur en sociaal engagement) een avondje slam poetry onder de noemer ‘Slam Aleikum’ in De Centrale in Gent. Daarop mocht Astrid De Bruycker, onze schepen van Gelijke Kansen (en voorzitter van Amal) niet ontbreken.
“In onze stad is eigenlijk élke dag een dag tegen racisme. Iedereen is anders, maar we zijn amal Gent. Zolang het nodig is, gaan wij - eendrachtig, vol vuur - door met onze strijd. Voor mij maakt de strijd tegen racisme onlosmakelijk deel uit van wie ik ben, als zus van een broer en zus van kleur. Voor mij maakt de strijd tegen racisme ook onlosmakelijk deel uit van mijn politiek engagement. Niets minder dan gelijkheid: daar ligt de lat.”
De strijd tegen racisme wordt in Gent gevoerd met ontelbare bondgenoten. Ook het Vermeylenfonds en De Centrale organiseerden mee Slam Aleikum.
“Vanavond delen we niet alleen de strijd tegen racisme, maar ook de liefde voor het woord. En já: woorden doen er toe. Ook woorden kunnen wapens zijn – de vraag is dus: hoe gebruik je ze? Vernederen, verwensen, veroordelen. Of verbinden, verleiden, verwonderen. Kies maar. Geschreven, gesproken, gezongen, geschreeuwd, de woorden van anderen lezen of beluisteren is ook telkens een kans om je in te leven, in te voelen in de ander. Ter gelegenheid van deze avond deel ik met jullie graag een gedicht waarin de angst en de pijn van racisme de lezer bekruipen: ‘A litany for survival’ van Audre Lorde. Woorden die een oncomfortabele waarheid in je gezicht duwen. Zolang het nodig is, moeten we ze brengen.”
Astrid besloot met woorden van de Palestijnse dichter Marwan Makhoul: ‘In order for me to write poetry that isn't political, I must listen to the birds. And in order to hear the birds, the warplanes must be silent.’
Onder de foto vind je het gedicht ‘A litany for survival’ van Audre Lorde.
Audre Lorde, 'A litany for survival'
For those of us who live at the shoreline
standing upon the constant edges of decision
crucial and alone
for those of us who cannot indulge
the passing dreams of choice
who love in doorways coming and going
in the hours between dawns
looking inward and outward
at once before and after
seeking a now that can breed
futures
like bread in our children’s mouths
so their dreams will not reflect
the death of ours;
For those of us
who were imprinted with fear
like a faint line in the center of our foreheads
learning to be afraid with our mother’s milk
for by this weapon
this illusion of some safety to be found
the heavy-footed hoped to silence us
For all of us
this instant and this triumph
We were never meant to survive.
And when the sun rises we are afraid
it might not remain
when the sun sets we are afraid
it might not rise in the morning
when our stomachs are full we are afraid
of indigestion
when our stomachs are empty we are afraid
we may never eat again
when we are loved we are afraid
love will vanish
when we are alone we are afraid
love will never return
and when we speak we are afraid
our words will not be heard
nor welcomed
but when we are silent
we are still afraid
So it is better to speak
remembering
we were never meant to survive.
Ga naar Vooruit Gent
Over de Auteur
Vooruit Gent
Deel dit artikel met je vrienden.
